Encore Une Heure Encore Un Jour - Serge Lama

Encore une heure, encore un jour

Entre la bruine aux vitres pâles de Cherbourg

Encore la flamme

Encore le feu

Encore la femme

Encore une heure, encore un jour

Plus cette solitude sale et sans recours

Des salles d’attente

Où l’on s’implante

Des bistrots vagues

Où l’on divague

Des chambres-piège

Où l’on s’arpège

Encore une heure, encore un jour

Encore un train de nuit qui débarque en plein jour

Des mots tendresse

Des mots détresse

Des mains qu’on presse

Des mots qu’on laisse

Encore une heure, encore un jour

Encore le téléphone qui me crie «au secours»

Laissez-moi vivre

Encore un peu

Encore être ivre

Encore une heure, encore un jour

Encore une fleur fanée dans une lettre d’amour

Je le veux digne

D’un grand amour,

Mon chant du cygne

Encore une heure, encore un jour

Encore je reste, encore je pars, encore, toujours

Des salles obscures

Où l’on murmure

Des cafés-phrases

Où l’on s’embrase

Des chambres grises

Où l’on s’enlise

Encore une heure, encore un jour

Encore ce mal qui rend aveugle et qui rend sourd

Encore une femme, un jour ou deux

Qui te ressemble un peu.

Nog een uur, nog een dag

Tussen de motregen bij de bleke ramen van Cherbourg

Nog steeds de vlam

Vuur opnieuw

Weer de vrouw

Nog een uur, nog een dag

Nooit meer deze smerige, hulpeloze eenzaamheid

Wachtkamers

waar we ons vestigen

Vage bistro's

waar we dwalen

Val-kamers

Waar we arpeggio

Nog een uur, nog een dag

Weer een nachttrein die op klaarlichte dag uitstapt

woorden van tederheid

woorden van verdriet

Handen die worden geperst

Woorden die we achterlaten

Nog een uur, nog een dag

Weer een telefoon die "help" schreeuwt

laat me leven

Een beetje meer

nog steeds dronken zijn

Nog een uur, nog een dag

Nog een vervaagde bloem in een liefdesbrief

ik wil het waardig

Met grote liefde,

Mijn zwanenzang

Nog een uur, nog een dag

Nog steeds blijf ik, nog steeds ga ik, nog steeds, nog steeds

donkere kamers

waar we fluisteren

Zin koffie

waar we omarmen

grijze kamers

Waar we vastlopen

Nog een uur, nog een dag

Nog steeds dit kwaad dat verblindt en doof

Nog een vrouw, een dag of twee

Die een beetje op jou lijkt.