D'où qu'on parte - Serge Lama

D’où qu’on parte

Et après mille et trois doux ébats

D’où qu’on parte

Au finish, on ne monte qu’en bas

Tant de mains, cœurs debout, qui nous ont applaudis

Et pourtant nous voici chassés du paradis

D’où qu’on parte

Un jour sonne la fin des clameurs

D’où qu’on parte

La gloire n’est plus qu’une rumeur

Il n’est rien de l’eau claire à la feuille, au caillou

Qui ne meure, l’espoir n’est qu’un voyou

D’où qu’on parte

Les dieux seuls resteront immortels

D’où qu’on parte

D’un tel qu’on fut on restera Untel

Avance !

Vieil ovale.

Avance !

Vieux fœtus

Du berceau à la gloire, de la gloire à l’humus

D’où qu’on parte

Les vainqueurs, les vaincus, les veinards

D’où qu’on parte

On est tous les enfants du hasard

Même notre Soleil dans cinq milliards d’années

S'éteindra, notre ciel est déjà condamné

D’où qu’on parte

On s'épuise en courant, poursuivis

Par la perte

De tous ceux qui nous furent ravis

Il n’y a qu’un chemin, une route, et voici

Le sépulcre là-bas, et là, le crucifix

D’où qu’on parte

On voyage de fleurs en orties

D’où qu’on parte

On revient d’où l’on était parti

Savez-vous qu’avant-hier, j'étais presqu’un oiseau?

Et voyez mon plumage affaissé sur mes os

D’où qu’on parte, d’où qu’on parte, d’où qu’on parte,

C’est pas nous qui tenons les cartes !

waar we beginnen?

En na duizend en drie lief vrijen

waar we beginnen?

Aan de finish gaan we alleen naar beneden

Zoveel handen, staande harten, die applaudisseerden voor ons

En toch worden we hier uit het paradijs verdreven

waar we beginnen?

Op een dag klinkt het einde van het geschreeuw

waar we beginnen?

Glorie is maar een gerucht

Er is niets helder water voor het blad, voor de kiezelsteen

Wie gaat er niet dood, hoop is slechts een schurk

waar we beginnen?

Alleen de goden zullen onsterfelijk blijven

waar we beginnen?

Van zoals we waren zullen we zo en zo blijven

Vooruitgaan !

Oud ovaal.

Vooruitgaan !

oude foetus

Van wieg tot glorie, van glorie tot humus

waar we beginnen?

De winnaars, de verliezers, de gelukkigen

waar we beginnen?

We zijn allemaal kinderen van het toeval

Zelfs onze zon over vijf miljard jaar

Zal uitgaan, onze lucht is al gedoemd

waar we beginnen?

We raken op, achtervolgd

door het verlies

Van allen die van ons zijn weggenomen

Er is maar één pad, één weg, en zie!

Het graf daar, en daar het kruisbeeld

waar we beginnen?

We reizen van bloemen naar brandnetels

waar we beginnen?

We komen terug van waar we vertrokken

Weet je dat ik eergisteren bijna een vogel was?

En zie mijn verenkleed op mijn botten hangen

Waar we ook gaan, waar we ook gaan, waar we ook gaan

Wij hebben de kaarten niet in handen!