First Time I Met Muzik - Scroobius Pip

I woke early one day after a restless night

I watched the stars burst and fill the morning sky with light

In my hazy daze I noticed something on my bedroom floor

It was an envelope I don’t think I had seen before

I opened it with caution and in it did reside

A map and a note that said «join me inside»

I had nothing to do that day outside of my head

So I decided to just follow and see where it led

It led me to a door, grabbed the handle and used it

Stood before me was the physical embodiment of music

I could barely believe my eyes, she was a sepia goddess

Every contour was perfection and her demeanour was modest

Even armed with all this beauty she was in no way belittling

I’d liken her body to the opening riff from Little Wing

Her eyes burned deep with the passion of a nameless chain gang

And lips smart with the vibe of Son of a Preacher Man

She told me she had evolved over time

We sauntered into her room room with just a bed and some wine

We talked for hours about the things she’s seen and done but not boasting

We passed the Zinfandel, raised the glass and just toasting

We had a meeting of minds, she breathed life in this old brain

She was the milk in my Kahlúa, I was the Hartman to her Coltrane

Showed me scars she had acquired each time a genius would depart

Jimi Hendrix on her left hand, Johnny Cash on her heart

Different fingers, Mingus, Davis and her leg scarred for Elvis

Ray Charles on her eyelids, Jim Morrison on her pelvis

Then she asked about me and my musical stylings

All the things in life I found somewhat inspiring

I paused, and smiled the wine making me feel quite cocky

Feeling whatever I said she would take in, and not mock me

I said I’m a wordsmith and artist, I’m deep like the TARDIS

Every time I aim for something I’m gonna hit the target

She joked: «Gangster rap?»;

I said «No, but drop the 'g',

You might start to get a better description of me.»

«Angster rap?»

she said.

«If it sticks you’ll regret that,

The most appalling moniker since the dawn of Dan le Sac.»

She was a sepia goddess, yeah, her demeanour was modest

Her hair was wild like the darkest deepest of forests

Many before me had fallen at her feet and died

But then I made a connection and she let me inside

She was a sepia goddess, yeah, her demeanour was modest

Hair was wild like the darkest deepest of forests

Many before me had fallen at her feet and died

But then I made a connection and she let me inside

I continue: «Some of these clothes are looking old just like my jaded character

Who thinks like I’m abroad but sometimes I act like an amateur

This hat’s an old classic in the first stage of dilapidation

It’s a fair evaluation that it’s making this equation a little

Top-heavy, if you know what I mean

'Cause there’s a fine line between a classic and a has-been.»

As I finished that sentence I noticed the sadness in her eyes

This moved me, left my mind wondering why

As we lay there she buried her head in my chest

I wrapped my arms around her, stroked her with the sweetest caress

Said she’d grown sick and tired of the same shit

I said if there was anything in the world I could do, she should name it

I wanted to find the right line that could make her sad head lift

Wanted a chance to breathe life back into music like redshift

She said sit in public places and quietly observe

All of the speeches, mannerisms, every action and word

When something inspires me to concentrate on that thing

Get a pen and pad and then produce a vocal offering

She said «bring the lost art of conversation back

I’m sick to death of awkward silences and all that crap

It’s time to talk to one another, share your thoughts and facts

Learn the more of it you give, the more you get right back»

I looked her in the eyes and said I’d do what I could

Then she held my head and kissed me but not like a lover would

But then, it also wasn’t like a close friend or relative

Instead of exciting it was calming like a spiritual sedative

And then we lay there until I woke in an empty room

If I couldn’t still smell her skin I’d be inclined to assume

That I’d dreamt the whole thing, but I knew that I hadn’t

And I’d seen the perfect balance of beauty and talent

After a moment of reflection I rose to my feet

Opened the door with squinted eyes and stepped back into the street

I kind of staggered home and got out a pen as she’d said

I wrote down my inspiration and here’s what it read:

She was a sepia goddess, yeah, her demeanour was modest

Hair was wild like the darkest deepest of forests

Many before me had fallen at her feet and died

But that night I made a connection and she let me inside

She was a sepia goddess, yeah, her demeanour was modest

Hair was wild like the darkest deepest of forests

Many before me had fallen at her feet and died

But that night I made a connection and she let me inside

Ik werd op een dag vroeg wakker na een rusteloze nacht

Ik zag de sterren barsten en de ochtendhemel vullen met licht

In mijn wazige roes merkte ik iets op op de vloer van mijn slaapkamer

Het was een envelop die ik volgens mij nog niet eerder had gezien

Ik opende het voorzichtig en het zat erin

Een kaart en een briefje met de tekst 'ga mee naar binnen'

Ik had die dag niets te doen buiten mijn hoofd

Dus besloot ik om gewoon te volgen en te zien waar het toe leidde

Het leidde me naar een deur, pakte het handvat en gebruikte het

Voor mij stond de fysieke belichaming van muziek

Ik kon mijn ogen nauwelijks geloven, ze was een sepia godin

Elke contour was perfectie en haar houding was bescheiden

Zelfs gewapend met al dit moois kleineerde ze op geen enkele manier

Ik zou haar lichaam vergelijken met de openingsriff van Little Wing

Haar ogen brandden diep van de passie van een naamloze kettingbende

En lippen slim met de sfeer van Son of a Preacher Man

Ze vertelde me dat ze in de loop van de tijd was geëvolueerd

We slenterden haar kamer binnen met alleen een bed en wat wijn

We hebben uren gepraat over de dingen die ze heeft gezien en gedaan, maar niet opscheppen

We passeerden de Zinfandel, hieven het glas en proosten gewoon

We hadden een meeting of minds, ze blies leven in dit oude brein

Zij was de melk in mijn Kahlúa, ik was de Hartman voor haar Coltrane

Liet me littekens zien die ze had opgelopen elke keer dat een genie wegging

Jimi Hendrix op haar linkerhand, Johnny Cash op haar hart

Verschillende vingers, Mingus, Davis en haar been getekend voor Elvis

Ray Charles op haar oogleden, Jim Morrison op haar bekken

Toen vroeg ze naar mij en mijn muzikale stijlen

Alle dingen in het leven die ik enigszins inspirerend vond

Ik pauzeerde en glimlachte naar de wijn waardoor ik me behoorlijk eigenwijs voelde

Voelen wat ik zei dat ze zou opnemen en niet met me zou bespotten

Ik zei dat ik een woordkunstenaar en artiest ben, ik ben diep als de TARDIS

Elke keer als ik ergens op mik, zal ik het doel raken

Ze grapte: «Gangster rap?»;

Ik zei «Nee, maar laat de 'g' vallen,

Misschien krijg je een betere beschrijving van mij.»

"Angster-rap?"

ze zei.

«Als het blijft hangen, krijg je daar spijt van,

De meest afschuwelijke naam sinds het aanbreken van Dan le Sac.»

Ze was een sepia-godin, ja, haar houding was bescheiden

Haar haar was wild als het donkerste diepste bos

Velen voor mij waren aan haar voeten gevallen en stierven

Maar toen maakte ik een connectie en ze liet me binnen

Ze was een sepia-godin, ja, haar houding was bescheiden

Haar was wild als het donkerste diepste bos

Velen voor mij waren aan haar voeten gevallen en stierven

Maar toen maakte ik een connectie en ze liet me binnen

Ik vervolg: «Sommige van deze kleren zien er oud uit, net als mijn afgematte karakter.»

Wie denkt dat ik in het buitenland ben, maar soms gedraag ik me als een amateur

Deze hoed is een oude klassieker in de eerste fase van verval

Het is een eerlijke evaluatie dat het deze vergelijking een beetje maakt

Topzwaar, als je begrijpt wat ik bedoel

Want er is een dunne lijn tussen een klassieker en een is geweest.»

Toen ik die zin afmaakte, zag ik het verdriet in haar ogen

Dit ontroerde me, ik vroeg me af waarom

Terwijl we daar lagen, begroef ze haar hoofd in mijn borst

Ik sloeg mijn armen om haar heen, streelde haar met de liefste streling

Zei dat ze ziek en moe was geworden van dezelfde shit

Ik zei dat als er iets in de wereld was dat ik zou kunnen doen, ze het zou moeten noemen

Ik wilde de juiste lijn vinden die haar droevige hoofd zou kunnen doen optillen

Wilde een kans om weer leven in te blazen in muziek zoals roodverschuiving

Ze zei: ga op openbare plaatsen zitten en observeer rustig

Alle toespraken, manieren, elke actie en elk woord

Als iets me inspireert om me op dat ding te concentreren

Pak een pen en een blocnote en maak vervolgens een vocaal offer

Ze zei: "breng de verloren kunst van het gesprek terug"

Ik ben doodziek van de ongemakkelijke stiltes en al die rotzooi

Het is tijd om met elkaar te praten, uw gedachten en feiten te delen

Leer hoe meer je geeft, hoe meer je terugkrijgt»

Ik keek haar in de ogen en zei dat ik zou doen wat ik kon

Toen hield ze mijn hoofd vast en kuste me, maar niet zoals een minnaar zou doen

Maar het was ook niet zoiets als een goede vriend of familielid

In plaats van opwindend was het kalmerend als een spiritueel kalmerend middel

En toen lagen we daar tot ik wakker werd in een lege kamer

Als ik haar huid nog steeds niet zou kunnen ruiken, zou ik geneigd zijn aan te nemen dat

Dat ik alles had gedroomd, maar ik wist dat ik dat niet had gedaan

En ik had de perfecte balans tussen schoonheid en talent gezien

Na een moment van bezinning kwam ik overeind

Opende de deur met samengeknepen ogen en stapte terug de straat op

Ik strompelde een beetje naar huis en pakte een pen zoals ze had gezegd

Ik heb mijn inspiratie opgeschreven en dit is wat er stond:

Ze was een sepia-godin, ja, haar houding was bescheiden

Haar was wild als het donkerste diepste bos

Velen voor mij waren aan haar voeten gevallen en stierven

Maar die avond maakte ik een connectie en ze liet me binnen

Ze was een sepia-godin, ja, haar houding was bescheiden

Haar was wild als het donkerste diepste bos

Velen voor mij waren aan haar voeten gevallen en stierven

Maar die avond maakte ik een connectie en ze liet me binnen