Tous les gamins du monde - Saez

Tous les gamins du monde charbon sur du papier

Dessineront toujours ton visage, ô Liberté

Nos crayons comme un poing levé contre des balles

Pour montrer à l’obscurité qui tient la flamme

Ressers les rang puis taille la mine à ton crayon

Dis petit prince, dis redessine-moi l’horizon

Des libertés qui font la vie de nos bistrots

Des sourires que nous tirent tous nos potes au pinceau

Tous les gamins du monde charbon sur du papier

Dessineront toujours ton visage, ô Liberté

Ici oui mon ami que c’est pas l’ignorance

Jamais qui sera le drapeau de notre France

A l’encre du crayon, à l’encre de ma plume

A l’encre de nos yeux, au combat sous l’enclume

Menacés mais libres toujours et contre tout

Que rien jamais ne mettra ma France à genoux

Tous les gamins du monde charbon sur du papier

Dessineront toujours ton visage Liberté

A ceux qui plieront jamais sous la tyrannie

Que nous sommes tous les enfants du même pays

Ce n’est pas mon pays ce soir qu’on assassine

C’est l’histoire de l’Homme, c’est Pierrot, c’est Colombine

C’est Michel-Ange puis c’est Lascaux puis c’est Paris

C’est la lumière n’en déplaise à la tyrannie

C’est un peu de nous qui est parti avec nos frères

Et si vient l’obscur, nous avons la lumière

Puis il n’est rien de plus fort que le don de soi

Que la main tendue vers celui qui vous combat

Je suis la France puis nous sommes les enfants du libre

Ici ça fait longtemps qu’on brûle plus les livres

Des violences enfants de nos sociétés malades

De nos arts pris sous les terreurs de nos fusillades

A Cabu, à Tignous, à Charb, à Wolinski

A tous les autres et puis aux fils de mon pays

A nos enfants, misère, qui savent même plus lire

Ils est temps mon pays, oui de redevenir

Allez la Terre, allez la France, allez mes frères

De tous les horizons, de toutes les frontières

Que jamais ne plient nos genoux devant la haine

Puisque toujours la force se nourrit de la peine

Ton pays chante ton prénom pour que là-haut

Pour que Cabu boive un canon avec Mano

Si nous chantons puis si nous chanterons encore

La liberté aux mémoires de nos amis morts

Autant que dessineront tous les gamins du monde

Ton nom sur les arbres et puis parfois des jocondes

Aux pinceaux qui font les Vinci, les Wolinski

Puis tous nos frères qui font les cultures des pays

Ami c’est pas fini, ami il reste à boire

Dans nos sanglots qui viennent faire pleurer nos buvards

Retourner à la mine, à la mine du crayon

Contre leurs champs de mines en tous genres, mort aux cons

C’est pas la prière des bons dieux que nous chantons

C’est celle de nos enfants libres sous leurs crayons

Un trait pour mettre un peu de couleur à nos cœurs

Pour dessiner des jours prochains, des jours meilleurs

Et si c’est un crayon, oui contre la mitraille

Alors que le papier soit le champ de bataille

Que nos plumes à jamais gardent toujours leur libre

Qu’il est plus important d'être debout que de vivre

Ils peuvent assassiner nos corps mais pas nos âmes

Le souffle du néant n'éteindra pas la flamme

Tous les gamins du monde charbon sur du papier

Dessineront toujours ton visage, ô Liberté

Tous les gamins du monde charbon sur du papier

Dessineront toujours ton visage, ô Liberté

Ici toi mon ami que c’est pas l’ignorance

Jamais qui sera le drapeau de notre France

Alle kinderen ter wereld kolen op papier

Zal altijd je gezicht tekenen, oh Vrijheid

Onze potloden als een vuist geheven tegen kogels

Om de duisternis te laten zien wie de vlam vasthoudt

Span de gelederen aan en slijp vervolgens de mijn met je potlood

Zeg kleine prins, zeg de horizon opnieuw voor mij

Vrijheden die het leven van onze bistro's maken

Glimlach die al onze maatjes naar ons schilderen

Alle kinderen ter wereld kolen op papier

Zal altijd je gezicht tekenen, oh Vrijheid

Hier ja mijn vriend, het is geen onwetendheid

Wie zal nooit de vlag van ons Frankrijk zijn

In de inkt van het potlood, in de inkt van mijn ganzenveer

In de inkt van onze ogen, vechtend onder het aambeeld

Bedreigd maar vrij altijd en tegen alles

Dat niets mijn Frankrijk ooit op de knieën zal krijgen

Alle kinderen ter wereld kolen op papier

Zal altijd je gezicht tekenen Vrijheid

Aan degenen die nooit zullen buigen onder tirannie

Dat we allemaal kinderen zijn van hetzelfde land

Het is niet mijn land dat we vanavond vermoorden

Het is het verhaal van de mens, het is Pierrot, het is Colombine

Het is Michelangelo, dan is het Lascaux, dan is het Parijs

Het is licht, geen belediging voor tirannie

Het is een beetje van ons die met onze broers is vertrokken

En als het donker komt, hebben we het licht

Dan is er niets sterker dan de gave van jezelf

Dan de uitgestoken hand naar degene die tegen je vecht

Ik ben Frankrijk, dan zijn wij de kinderen van de vrijen

Hier is het lang geleden dat we nog boeken hebben verbrand

Geweldskinderen van onze zieke samenlevingen

Van onze kunsten gevangen in de verschrikkingen van onze schietpartijen

Bij Cabu, bij Tignous, bij Charb, bij Wolinski

Aan alle anderen en dan aan de zonen van mijn land

Aan onze kinderen, ellende, die niet eens meer kunnen lezen

Het is tijd dat mijn land, ja om weer te worden

Ga naar de aarde, ga naar Frankrijk, ga mijn broeders

Van alle rangen en standen, van alle grenzen

Buig nooit onze knieën om te haten

Omdat kracht zich altijd voedt met pijn

Je land zingt je naam, zodat daarboven

Voor Cabu om een ​​kanon te drinken met Mano

Als we zingen, als we dan nog een keer zingen

Vrijheid ter nagedachtenis aan onze overleden vrienden

Zoveel als alle kinderen ter wereld zullen tekenen

Je naam in de bomen en soms Mona Lisa

Met de borstels die de Vinci maken, de Wolinski

Dan al onze broeders die de culturen van de landen maken

Vriend, het is nog niet voorbij, vriend, het blijft om te drinken

In onze snikken die komen om onze vloeipapiertjes te laten huilen

Terug naar de mijn, naar de potloodmijn

Tegen hun mijnenvelden van alle soorten, dood aan idioten

Het is niet het gebed van de goede goden dat we zingen

Het is dat van onze gratis kinderen onder hun potloden

Een lijn om wat kleur in ons hart te brengen

Om toekomstige dagen te tekenen, betere dagen

En als het een potlood is, ja tegen de grapeshot

Terwijl het papier het slagveld is

Mogen onze veren voor altijd altijd vrij blijven

Dat het belangrijker is om te staan ​​dan te leven

Ze kunnen onze lichamen vermoorden, maar niet onze ziel

De adem van het niets zal de vlam niet doven

Alle kinderen ter wereld kolen op papier

Zal altijd je gezicht tekenen, oh Vrijheid

Alle kinderen ter wereld kolen op papier

Zal altijd je gezicht tekenen, oh Vrijheid

Hier ben je mijn vriend, het is geen onwetendheid

Wie zal nooit de vlag van ons Frankrijk zijn