Les fils d'Artaud - Saez

À la fleur de mes nuits

Aux amoureux dans l’incendie

À tes yeux qui salivent

À ces choses qui arrivent

Aux horizons du soir

Pourquoi pas à l’espoir?

À ces vins qui tiennent chaud

À nos ivres bateaux

Au plaisir au désir

De tout quitter sur un soupir

Aux adieux, aux toujours

Aux promesses, aux amours

Aux noirceurs à nos cœurs

Aux lueurs à nos peurs

À ton cœur fatigué

À nos travers nos libertés

À nos bouches essoufflées

À trop les embrasser

À nos bouches essoufflées

À trop les embrasser

Aux bistrots résistants

Aux alternativ-enfants

Aux violettes, au printemps

Aux obscurs, aux arborescents

Aux navires échoués sur les trottoirs condamnés

À ces chants des esclaves

À ces océans sans rivage

Aux enfants de Truffaut

À nous les fils d’Artaud

Aux amours sans chapelle

Aux nuits à bouffer ton fiel

Au coin des abats jours

Aux armes de nos amours

À nos sangs littéraires

À nous deux, à la terre

Au siècle sans talents

Aux gloires pour des quarts d’heure de temps

À ton parfum de spleen

À s’aimer sous le chant du cygne

Aux sens des écritures

Au fil des littérature

Aux pays sans frontière

Aux coups de marteau sur les nerfs

Aux armées, t’oublier

À nous les désespérés

À nos cœurs écorchés

À nos corps embrassés

À nos cœurs écorchés

À nos corps embrassés

Le jour se lève et je ne vois

Que le silence aux horizons

Dans le jardin de mes enfances

Je crois qu’il est mort le pinson

Sûr ça ne sera pas rose

Puis les écorchures à nos main

Garderons le souvenir

De mon pinson dans le lointain

Suivons le chant du vent des plaines

Qui nous mènera au printemps

Puis glisser sur le chemin

Chanter le chant des partisans

Nous serons fiers nous serons humbles

Et notre sang sera du vin

Nos amours pour soigner la terre

Des infinis contre leur rien

Ami viens te joindre à la table

Non c’est pas celle du roi

Les âmes y sont solidaires

Et mon amour sera pour toi

Les vagabonds des soleils noirs

Loin des villes sans lumière

Garder au fond un espoir

Celui du loup dans les clairières

Notre étoile a le gout du souffre

Mais elle éclaire comme un millier

Des chandelles en processions

Des oriflammes à l’horizon

Allumons-nous sous les grandes ourses

Non nous ne sommes pas funéraires

Nous sommes fils de la renaissance

Sous le drapeau des libertaires

Sous le drapeau

Sous le drapeau

Des libertaires

Des libertaires

Des libertaires

Bij de bloem van mijn nachten

Aan geliefden in het vuur

Naar je kwijlende ogen

Aan die dingen die gebeuren

Op de avondhorizon

Waarom niet hopen?

Op die wijnen die je warm houden

Naar onze dronken boten

Naar plezier om te verlangen

Om alles met een zucht achter te laten

Vaarwel, voor altijd

Naar beloften, naar liefdes

Naar de duisternis in ons hart

In het licht van onze angsten

Naar je vermoeide hart

Door onze vrijheden

Naar onze ademloze monden

Om ze te veel te kussen

Naar onze ademloze monden

Om ze te veel te kussen

Tegen resistente bistro's

Aan de alternatieve kinderen

In de viooltjes, in de lente

Naar het donker, naar de bomen

Naar schepen die gestrand zijn op gedoemde trottoirs

Op deze slavenliedjes

Naar deze oeverloze oceanen

Aan de kinderen van Truffaut

Voor ons de zonen van Artaud

Naar liefdes zonder kapel

Naar de nachten om je gal te eten

Op de hoek van lampenkappen

In de armen van onze liefdes

Naar ons literaire bloed

Aan ons tweeën, aan de aarde

In de eeuw zonder talenten

Om glories voor een kwartier

Naar jouw geur van milt

Om van elkaar te houden onder de zwanenzang

Volgens de Schriften

door de literatuur heen

Naar landen zonder grenzen

Om de hamer klappen op de zenuwen

Aan de legers, vergeet je

Voor ons de wanhopigen

Aan onze gebroken harten

Naar onze omarmde lichamen

Aan onze gebroken harten

Naar onze omarmde lichamen

Dag pauzes en ik zie het niet

Die stilte aan de horizon

In de tuin van mijn jeugd

Ik denk dat de vink dood is

Het zal zeker niet rooskleurig zijn

Dan de krassen op onze handen

Zal de herinnering bewaren

Van mijn vink in de verte

Laten we het lied van de vlakteswind volgen

Wie leidt ons naar de lente

Schuif dan het pad af

Zing het supporterslied

We zullen trots zijn, we zullen nederig zijn

En ons bloed zal wijn zijn

Onze liefdes om de aarde te genezen

Oneindig tegen hun niets

Vriend kom gezellig bij je aan tafel zitten

Nee, het is niet van de koning

Zielen staan ​​daar samen

En mijn liefde zal voor jou zijn

Zwervers van zwarte zonnen

Ver van steden zonder licht

Hoop diep van binnen

Die van de wolf in de open plekken

Onze ster smaakt naar zwavel

Maar ze straalt als duizend

Kaarsen in processies

Vlaggen aan de horizon

Laten we oplichten onder de grote beren

Nee we zijn niet begrafenis

Wij zijn zonen van wedergeboorte

Onder de libertaire vlag

onder de vlag

onder de vlag

libertariërs

libertariërs

libertariërs