On meurt de toi - Saez

Si nous nous sommes disparus

Comme un marin qui prend les nues

Pour l’océan

Et qui s’enfonce au fond de l’eau

L’amour emporté par les flots

Les flots du temps

Nous aurions pu nous unir mieux

Comme on dit: «s'unir devant Dieu»

La mascarade

Non, moi, ne m’a jamais tenté

Oui, que la sincère amitié

Des camarades

Au diable les rêveurs qui

Ne tenant pas debout se lient

Des bagues aux doigts

Et si la mienne était poème

Et si la mienne était en bois

Elle était pour toi

Elle était pour toi

Puisqu’ici tout s'évanouit

Nos rires dans la mélancolie

Tout prend le large

Beauté, ne gardons que l’instant

Avant que les mauvais printemps

Ne sonnent la charge

Là où tu t'échoueras bientôt

Là où on s’est échoué trop

Où il fait froid

Tu verras bien des éclaircies

Tu les prendras pour l’infini

Qui fera gonfler ton ventre

Au diable les rêveurs qui

Ne tenant pas debout se passent

La mort aux doigts

Pauvres de leur cupidité

Sont ceux qui s'échinent à garder

L’autre pour soi

Au diable les rêveurs qui

Ne tenant pas debout se lient

Les coeurs en croix

Au diable leur stupidité

Car même à deux nous ne sommes faits

Ouais que de soi, sûr que de soi

Là où tu es, d’autres pays

Dans d’autres hommes, dans d’autres lits

Prends garde au vent

Qui parfois fait gonfler les voiles

Et qui soudain, quand ça lui prend

S’enrhume un peu

Pour nous laisser seuls au milieu

Quand pour rentrer ne reste que

L’océan à la nage

Quand le voilier devient radeau

Quand le manque devient le trop

Quand la vie a fait rage

Mon amour j’ai pas su tenir

Les promesses du devenir

Un avec toi

J’ai plus que moi-même à qui dire

Qu’il est triste mon triste empire

Qu’il est triste sans toi

Quel océan, vers quel abîme?

Dis-moi où mène ce chemin

Où tu n’es pas?

Car si l’on ne meurt pas d’amour

Je peux te dire qu’il est certain

Qu’on meurt de toi

Qu’on meurt de toi

Als we zouden verdwijnen

Als een zeeman die de lucht in gaat

Voor de oceaan

En zinken naar de bodem van het water

Liefde meegesleept door de golven

De getijden van de tijd

We hadden beter kunnen binden

Zoals ze zeggen, "verenigt u voor God"

de maskerade

Nee, ik, heb me nooit in de verleiding gebracht

Ja, die oprechte vriendschap

Vrienden

Naar de hel met de dromers die

Niet staande binden

vinger ringen

En als de mijne een gedicht was

Wat als de mijne van hout was?

Ze was voor jou

Ze was voor jou

Aangezien hier alles verdwijnt

Onze lach in melancholie

Alles gaat van de grond

Schoonheid, laten we alleen het moment bewaren

Voor de slechte bronnen

Laat de lading niet klinken

Waar je snel zult falen

Waar we ook gefaald hebben

Waar het koud is

Je zult veel zon zien

Je neemt ze voor oneindig mee

daar gaat je buik van opzwellen

Naar de hel met de dromers die

Niet staan ​​gebeurt

Vinger dood

Arm in hun hebzucht

Zijn degenen die moeite hebben om te houden?

De ander voor zichzelf

Naar de hel met de dromers die

Niet staande binden

Gekruiste Harten

Naar de hel met hun domheid

Want zelfs samen zijn we niet gemaakt

Ja zeker, zeker

Waar je bent, andere landen

In andere mannen, in andere bedden

Pas op voor de wind

Waardoor de zeilen soms zwellen

En wie plotseling, als het hem kost?

Wordt een beetje koud

Om ons alleen te laten in het midden

Alleen wanneer terug te keren blijft

Zwemmen in de oceaan

Wanneer de zeilboot een vlot wordt

Wanneer gebrek teveel wordt

Toen het leven woedde

Mijn liefde die ik niet kon vasthouden

De beloften om te worden

een met jou

Ik heb meer dan mezelf te zeggen

Hoe triest is mijn trieste rijk

Het is triest zonder jou

Welke oceaan, naar welke afgrond?

Vertel me waar dit pad naartoe leidt

Waar ben je niet?

Want als we niet sterven van liefde

Ik kan je vertellen dat het zeker is

Dat we aan je sterven

Dat we aan je sterven