Je suis perdu - Saez

Je marche dans les villes où des âmes sans nom me fredonnent le tien

Des concerts en sourdine où je chante ton nom pour oublier le mien

Pour oublier un peu que toi, tu n’es pas là quand l’hiver se fait rude

Que je n’ai plus que moi avec qui partager ma propre solitude

Je marche sous des cieux qui me rappellent un peu la couleur de ta flamme

Quand le rouge et le bleu donnent aux amoureux des beautés océanes

Moi, je fuyais l’amour parce que j’avais trop peur, oui, trop peur d’en mourir

Mais à trop fuir l’amour, c’est l’amour qui nous meurt avant que de nous fuir

Je suis perdu

Je suis perdu

Sur des chemins de pierre

Je marche nu

On s’est perdu

On s’est perdu

Et mon coeur en enfer

Que de toi ne battra plus

Je me suis perdu

Quand je t’ai perdu

J’ai perdu ma lumière

J’ai perdu Terre entière

Je vivrais mille vies et dans mille pays, ça ne changerait rien

Car de mille pays, je reviendrais toujours m'éteindre entre tes mains

Si je m’y fais petit, allez, dis s’il te plaît que tu me reprendras

Juste pour une nuit que tu me reprendrais, je t’en prie, dis-le moi

Que l’amour n’est pas mort car on ne peut mourir quand on est infini

Qu’il revivra encore cet amour qui est mort, qu’il reprendra la vie

Que la pluie dans mes yeux sera assez pour vaincre le désert dans les tiens

Que la pluie dans mes yeux sera assez pour faire renaître les fleurs au jardin

Je suis perdu

Je suis perdu

Sur des chemins de pierre

Je marche nu

On s’est perdu

On s’est perdu

Et mon coeur en enfer

Que de toi, que de toi ne battra plus

Je me suis perdu

Quand je t’ai perdu

J’ai perdu ma lumière

J’ai perdu Terre entière

Je t’attends sur le banc comme on attend la mort en espérant la vie

Je t’attends comme on attend voir pointer le jour quand il n’est que la nuit

Toi, tu ne viendras pas car déjà trop de fois toi, tu es revenue

Toi, tu ne viendras plus car déjà trop de fois c’est d’autres qui sont venues

Il est tard et ça fait, oui, déjà quelques mois que tu t’en es allée

Des années ou des siècles, les secondes sans toi, c’est toujours l'éternité

Toi, tu dois faire du beau sur des chemins où moi, où moi je ne suis pas

Et moi, je reste là à voir passer le monde qui se fout de tout ça

Et la nuit moi, j’ai peur, oui, la nuit moi j’ai peur, moi, j’ai peur d’en

mourir

Et quand moi, j’ai pas peur, c’est mon coeur qui a peur, qui a peur de te

revoir partir

Moi, j’ai froid dans la nuit quand toi tu n’es pas là, dans la nuit moi j’ai

froid

Quand à côté de moi c’est une ombre sans vie, c’est une autre que toi

Quand à côté de moi c’est une ombre sans vie, c’est l’ombre de toi

Ik loop door de steden waar naamloze zielen de jouwe voor mij neuriën

Gedempte concerten waar ik jouw naam zing om de mijne te vergeten

Om te vergeten dat je er niet bent als de winter streng wordt

Dat ik alleen mezelf heb om mijn eigen eenzaamheid mee te delen

Ik loop onder luchten die me een beetje doen denken aan de kleur van je vlam

Wanneer rood en blauw liefhebbers van oceaanschoonheid geven

Ik, ik rende weg van de liefde omdat ik te bang was, ja, te bang om eraan te sterven

Maar door te veel weg te lopen van liefde, is het de liefde die sterft voordat het van ons wegrent

ik ben verdwaald

ik ben verdwaald

Op stenen paden

ik loop naakt

We waren verdwaald

We waren verdwaald

En mijn hart in de hel

Die van jou zal niet langer verslaan

ik ben mezelf verloren

Toen ik je verloor

Ik ben mijn licht kwijt

Ik verloor de hele aarde

Ik zou duizend levens leiden en in duizend landen zou het niet uitmaken

Want uit duizend landen kom ik altijd terug om in jouw handen te sterven

Als ik erop kom, kom op, zeg alsjeblieft dat je me terugneemt

Slechts voor één nacht breng je me terug, vertel het me alsjeblieft

Die liefde is niet dood, want je kunt niet sterven als je oneindig bent

Dat hij deze liefde die stierf opnieuw zal leven, dat hij weer tot leven zal komen

Dat de regen in mijn ogen genoeg zal zijn om de woestijn in de jouwe te verslaan

Dat de regen in mijn ogen genoeg zal zijn om de bloemen in de tuin te doen herleven

ik ben verdwaald

ik ben verdwaald

Op stenen paden

ik loop naakt

We waren verdwaald

We waren verdwaald

En mijn hart in de hel

Die van jou, die van jou zal niet meer kloppen

ik ben mezelf verloren

Toen ik je verloor

Ik ben mijn licht kwijt

Ik verloor de hele aarde

Ik wacht op je op de bank zoals men wacht op de dood, hopend op leven

Ik wacht op je zoals we wachten om de dageraad te zien als het nog maar nacht is

Je komt niet omdat je al te vaak bent teruggekomen

Jij, jij komt niet meer omdat het al te vaak anderen zijn die zijn gekomen

Het is laat en het is, ja, al een paar maanden geleden dat je weg bent geweest

Jaren of eeuwen, seconden zonder jou zijn voor altijd

Jij, jij moet mooi maken op paden waar ik, waar ik niet ben

En ik, ik sta daar en kijk naar de wereld die voorbijgaat die dat allemaal niet kan schelen

En 's nachts ben ik bang, ja, 's nachts ben ik bang, ik, ik ben er bang voor

sterven

En als ik niet bang ben, is het mijn hart dat bang is, dat is bang voor jou

vaarwel verlof

Ik, ik heb het koud in de nacht als jij er niet bent, in de nacht heb ik

koud

Wanneer naast mij een levenloze schaduw is, is het een ander dan jij

Wanneer naast mij een levenloze schaduw is, is het de schaduw van jou