Ceux qui sont en laisse - Saez

Tu voulais du mdiocre et moi, j’en avais pas

Tu voulais l’Univers et moi, j’avais que moi

Tu voulais le silence quand j’tais que musique

Qu’on marche parallle quand j’allais qu' l’oblique

Tu voulais des rivires au milieu du dsert

Tu voulais les voyages, moi, j’tais sdentaire

Que je fasse des chansons qui m’emmnent au sourire

J’y peux rien, moi, je n’ai que des larmes leur dire

Et des plaines de pluies pour unique empire

Quand je serai parti, que lira mes pomes

Un autre romantique qui se verra en moi

Il se dira sans doute «Oh c’est beau comme il l’aime!»

Mais qu’il sache que je n’ai jamais aim que moi

Qu’au lit ou dans le coeur l’gosme est la mre

Des gnrosits

Que les femmes me pardonnent de n’tre fait pour elles

D’tre comme un nuage qui recherche son ciel

De n’tre qu’un navire toujours la dtresse

Et cette envie de fuir de ceux qui sont en laisse

Pardonnez-moi, vous tous qui vous liez les mains

Vous qui pensez qu' deux vous ferez mieux le chemin

Vous qui pensez que l’autre vous sauvera la peau

Alors que de votre me il fera des lambeaux

En amour, que l’on soit le plus grand des guerriers

Ou la triste brebis qui cherche le berger

On finit tous terre chercher les morceaux

Au bord du prcipice deux pas du grand saut

A deux pas du tombeau.

Jij wilde middelmatig en ik niet

Jij wilde het Universum en ik had alleen mij

Je wilde stilte toen ik muziek was

Dat we parallel lopen toen ik alleen schuin ging

Je wilde rivieren midden in de woestijn

Je wilde de reizen, ik, ik was zittend

Dat ik liedjes maak die me doen glimlachen

Ik kan er niets aan doen, ik heb alleen tranen om het ze te vertellen

En vlaktes van regen voor alleen rijk

Wat zullen mijn gedichten lezen als ik weg ben?

Nog een romanticus die zichzelf in mij zal zien

Hij zal waarschijnlijk denken: "Oh, wat vindt hij het mooi!"

Maar laat hem weten dat ik nog nooit van iemand anders heb gehouden dan van mezelf

Dat in bed of in het hart egoïsme de moeder is

premies

Mogen vrouwen me vergeven dat ik niet voor hen gemaakt ben

Om als een wolk te zijn die naar zijn lucht zoekt

Om gewoon een schip te zijn dat altijd in nood is

En deze drang om weg te rennen van degenen die aangelijnd zijn

Vergeef me, jullie allemaal die je handen vastbinden

Jij die denkt dat twee van jullie het beter zullen doen

Jij die denkt dat de ander je huid zal redden

Terwijl je ziel zal worden versnipperd

Wees in de liefde de grootste krijger

Of het verdrietige schaap dat de herder zoekt

We belanden allemaal op de grond op zoek naar de stukjes

Aan de rand van de afgrond twee stappen van de grote sprong

Twee stappen van het graf.