Aux encres des amours - Saez

Toi tu dis fuis moi je te suis

Moi je dis suis moi je te fuis

Si cet écrit s’arrête ici

Oui nos amours, mélancolie

Devant la porte des adieux

Moi je soupire toi t’es sourire

En secret mon cœur amoureux

Fais moi l’amour mais sans le dire

Toi tu disais prends garde à toi

Nos comédies virent au tragique

Si l’amour est un opéra

C’est parce qu’il doit rester comique

Pas de ces stupides béantes

Pour se montrer comment qu’on s’aime

Faut des sourires en déferlantes

Y a trop d’amour dans les je t’aime

Aux encres des amours

Les navires se déchirent

On croit qu’on s’aimera toujours

Avant de voir l’autre partir

Avant de voir l’autre s’enfuir

Dans les bras d’un autre navire

Mon amour tu sais que j’ai beau fuir

Mon amour je t’aime à mourir

Toi tu dis fuis moi je te suis

Moi je dis suis moi je te fuis

Si nos destins se séparent ici

Oui nos sourires, mélancolie

Si c’est notre dernier tango

Si c’est notre dernier soupir

Puis si c’est notre dernier mot

Fais moi l’amour mais sans le dire

Toi tu disais prends garde à toi

Y a des couteaux dans nos sourires

Si l’amour est un opéra

Si se conjuguer c’est s'écrire

Que reste-t-il des imparfaits

De nos présents, de nos futurs

Sous le pont-neuf les corps de ceux

Qui recherchaient une aventure

Quand elle m’a crié la sentence

Je crois que j’ai pas bien compris

Mes pulsations en longs silences

Nos respirations en sursis

Ecrites aux encres des amours

Y a des rasoirs sur les velours

Qui sous le pli de la tendresse

Nous rappellent à ceux qui nous laissent

Aux encres des amours

Mais nos amours ont jeté l’ancre

On croit qu’on s’aimera toujours

Mais toujours en condoléances

S'écriront les derniers voyages

De ceux qui s’y sont vus trop grands

De ce navire gonflant la liste

Des disparus des océans

Amour je t’en prie reviens moi

Toi qui sait faire mes yeux sanglots

Puis si mon cœur en a dit trop

Puis si l’amour est un fardeau

Toi tu dis fuis moi je te suis

Et moi je suis triste sans toi

Et moi je suis le triste mort

Là tout seul dans mon opéra

Allez tue moi mon amour

Allez tue moi qu’on en finisse

Mets le couteau dans le velours

Allez fais moi de ces sévices

Laisse moi mourant sur le sol

Puis s’il faut rendre l’amour folle

Laisse moi ivre mort d’amour

Pour s’aimer comme au dernier jour

Allez tue moi mon amour

Alez tue moi qu’on en finisse

Mets le couteau dans le velours

Allez fais moi de ces sévices

Allez tue moi mon amour

Oui mon amour allez tue moi

Oui mon amour allez tue moi

Allez tue moi

Je zegt: ren van me weg, ik volg je

Ik zeg, volg mij, ik ren van je weg

Als dit schrijven hier eindigt

Ja onze liefdes, melancholie

Aan de poort van afscheid

Ik zucht, jij lacht

In het geheim mijn liefhebbende hart

Bedrijf de liefde met me, maar zeg het niet

Je zei pas op

Onze komedies worden tragisch

Als liefde een opera is

Het is omdat het komisch moet blijven

Niet die stomme gapende

Om elkaar te laten zien hoeveel we van elkaar houden

We hebben een glimlach in golven nodig

Er zit teveel liefde in ik hou van jou

In de inkt van de liefde

Schepen scheuren uit elkaar

We geloven dat we altijd van elkaar zullen houden

Voordat je de ander ziet vertrekken

Voordat je de ander ziet wegrennen

In de armen van een ander schip

Mijn liefde, je weet dat ik kan wegrennen

Mijn liefste ik hou van je tot de dood

Je zegt: ren van me weg, ik volg je

Ik zeg, volg mij, ik ren van je weg

Als ons lot hier uiteenvalt

Ja onze glimlach, melancholie

Als dit onze laatste tango is

Als dit onze laatste adem is

Als het dan ons laatste woord is

Bedrijf de liefde met me, maar zeg het niet

Je zei pas op

Er zijn messen in onze glimlach

Als liefde een opera is

Als conjugeren schrijven is

Wat blijft er over van het onvolmaakte?

Van ons heden, van onze toekomst

Onder de Pont-Neuf de lichamen van die

Die op zoek waren naar een avontuur

Toen ze de zin naar me schreeuwde

Ik denk dat ik het verkeerd heb begrepen

Mijn pulsen in lange stiltes

Onze opgeschorte ademhalingen

Geschreven in de inkt van liefde

Er zijn scheermessen op de fluwelen

Wie onder de vouw van tederheid?

Herinner ons aan degenen die ons verlaten

In de inkt van de liefde

Maar onze liefdes hebben het anker laten vallen

We geloven dat we altijd van elkaar zullen houden

Maar altijd gecondoleerd

De laatste reizen worden geschreven

Van degenen die zichzelf daar ook volwassen zagen worden

Van deze scheepszwellinglijst

Vermist in de oceanen

Liefs, kom alsjeblieft bij me terug

Jij die weet hoe ik mijn ogen moet laten huilen

Als mijn hart dan te veel heeft gezegd

Als liefde dan een last is?

Je zegt: ren van me weg, ik volg je

En ik ben verdrietig zonder jou

En ik ben de trieste dood

Daar helemaal alleen in mijn opera

Ga me vermoorden mijn liefste

Kom op, vermoord me, laten we het over hebben

Steek het mes in het fluweel

Kom op, doe me wat misbruik

Laat me stervend op de grond liggen

Als je dan liefdesgek moet rijden

Laat me dronken achter met liefde

Om van elkaar te houden zoals de laatste dag

Ga me vermoorden mijn liefste

Kom op, vermoord me, laten we het over hebben

Steek het mes in het fluweel

Kom op, doe me wat misbruik

Ga me vermoorden mijn liefste

Ja, mijn liefste, ga me vermoorden

Ja, mijn liefste, ga me vermoorden

Kom op, vermoord me