Mann aus Stein - PTK

Die Straßen schmelzen und wir hinterlassen Fußabdrücke

Wo wir chillen war uns immer wichtiger als Schulabschlüsse

Wutausbrüche, Stress zuhause

Tür zugeknallt — verbring die Nächte draußen

Räuberleiter über Zäune, Hunde die bellen

So lange auf Open-Air bis die Bullen sie sprengen

Wir sehen morgens den Mond und Abends die Sonne

Ein Pulsschlag wie afrikanische Trommeln

Wir sind irgendwie in die Jahre gekommen

Wir hatten nie was zu verlieren also haben wir gewonnen

Und wir hatten nie was, wenn dann hatten wir was satt

Wenn du mitläufst gehst du unter hier im Schatten dieser Stadt

Deshalb machen wir Krach wie ein Hochzeitskonvoi

Unser Körper ist auf Hass, unser Kopf leicht betäubt

Der Himmel hat die Farbe von Shisha-Kohle

Und wir fliegen durch die Nacht wie Patronen

Hand aufs Herz, leg deine Hand auf meins

Und für mein ganzes Leid aus all der Zeit

Was passiert ist härtet ab — Ich bin ein Mann aus Stein

Leben ist ein See, ich spring mit Anlauf rein

Ein schöner Tag in dieser hässlich kranken Welt

Wir schmücken diese Stadt bis sie uns endlich mal gefällt

Ein bisschen Farbe kann die Wände etwas ändern

Hier hängen selbst bemalte Transparente aus den Fenstern

Die Skyline voller Kräne, man sieht hier die Sterne nicht

Alles eine Baustelle, die niemals fertig wird

Ich seh die Welt wie durch ein Kaleidoskop

Irgendwo aufwachen und keine Ahnung wo

Zeit mit Flachmännern und Pappbechern regelmäßig totschlagen

Keine Bar — mein Tresen ist ein Stromkasten

Die grauen Tage ziehn mich runter, doch vergesse sie

Die Leute um mich rum sind bunter als Konfetti —

Deutsche und Kannacks, Rastafaris und Bladdies

Wir hängen am Kanal und hören arabischen Reggae

Ich pendel seit ich denken kann schon zwischen den Kulturen

Denn das wichtigste Wissen kriegst du nicht in unseren Schulen

Und wieder nichts fürs Leben gelernt

Nebenbei brech ich einem guten Mädchen das Herz

Glitzer im Gesicht, kurze Röcke, enge Leggins

Sieht aus wie ne Ballade, doch sie spricht wie Heavy Metal

Alles was bleibt is ne Rose aus ihrem Haar

Und vier Schwarz-Weiss-Bilder aus nem Fotoautomat

Und ein bisschen was fürs Leben gelernt

Doch alles wie ein schlechter Scherz

Ich nehm es nicht ernst

De straten smelten en we laten voetafdrukken achter

Waar we chillen was altijd belangrijker voor ons dan schooldiploma's

Uitbarstingen van woede, stress thuis

Deur dichtgeslagen - breng de nachten buiten door

Roversleiders over hekken, blaffende honden

Zo lang in de open lucht tot de politie ze opblaast

We zien de maan in de ochtend en de zon in de avond

Een puls als Afrikaanse drums

We worden een beetje ouder

We hadden nooit iets te verliezen dus we wonnen

En we hadden nooit iets, als we het zat waren

Als je doorrent, ga je hier onder in de schaduw van deze stad

Daarom maken we lawaai als een huwelijkskonvooi

Onze lichamen zijn op haat, onze hoofden licht verdoofd

De lucht heeft de kleur van waterpijphoutskool

En we vliegen door de nacht als kogels

Kruis je hart, leg je hand op de mijne

En voor al mijn leed van al die tijd

Wat er is gebeurd, verhardt - ik ben een man van steen

Het leven is een meer, ik spring er met een vliegende start in

Een mooie dag in deze lelijk zieke wereld

We versieren deze stad totdat we het eindelijk leuk vinden

Een likje verf kan de muren enigszins veranderen

Hier hangen zelfbeschilderde spandoeken aan de ramen

De skyline staat vol met kraanvogels, je kunt hier de sterren niet zien

Het is allemaal een bouwplaats die nooit af zal zijn

Ik zie de wereld door een caleidoscoop

Ergens wakker worden en geen idee waar

Regelmatig de tijd doden met heupflessen en papieren bekers

Geen bar - mijn toonbank is een elektriciteitskast

De grijze dagen trekken me naar beneden, maar vergeet ze

De mensen om me heen zijn kleurrijker dan confetti —

Duitsers en Kannacks, Rastafari's en Bladdies

We hangen rond aan het kanaal en luisteren naar Arabische reggae

Zolang ik me kan herinneren pendel ik tussen culturen

Want de belangrijkste kennis krijg je niet op onze scholen

En weer niets geleerd voor het leven

Trouwens, ik breek het hart van een braaf meisje

Glitter op het gezicht, korte rokjes, strakke leggings

Lijkt op een ballad, maar ze spreekt als heavy metal

Het enige dat overblijft is een roos uit haar haar

En vier zwart-witfoto's uit een fotohokje

En leerde een beetje iets voor het leven

Maar allemaal als een slechte grap

Ik neem het niet serieus