Speak of Sorrow - Our Hollow, Our Home

Since when did I call misery friend?

Forever trapped in-between

A ghost in the mirror and feeling myself again

As if I can’t comprehend, is life without meaning

Or am I meaningless?

It takes and takes, as it eats away

Why must it take from you

Why can’t it just take from me?

A burden shared, we must face it together

But now the fires gone out, there’s no flame to save us…

These thoughts, they never subside

Harsh truths, ever growing and growing inside

I swear I’ve fought, I swear I’ve truly tried

But all I see above is darkened skies

Won’t somebody show me…

Show me how to move on, show me how to forget

The ache that lives inside my heart

It’s been there ever since you left

I need a sense of closure, I just need you to see

That I would give up everything

Just to bring you back, bring you back to me

I try to speak up but my words escape me

I’m beginning to think that my demons are heaven sent…

Is this the end?

Coz the pages of this book are burning

I’ve made so many mistakes

Too many to bury them deep in the past

The weight of these words

May as well be the weight of the world

These worn out sheets speak of the life I lead…

The chapters change, but the stories stay the same

You went with the sunshine, left me with the rain…

Solitude, show me the way

You can’t call on a saviour

Who needs to be saved…

Sinds wanneer noem ik ellende vriend?

Voor altijd opgesloten tussen

Een spook in de spiegel en mezelf weer voelen

Alsof ik het niet kan bevatten, is het leven zonder betekenis?

Of ben ik nu zinloos?

Het duurt en duurt, terwijl het wegvreet

Waarom moet het van u wegnemen?

Waarom kan het niet gewoon van mij worden afgenomen?

Een gedeelde last, we moeten het samen aangaan

Maar nu de vuren gedoofd zijn, is er geen vlam om ons te redden...

Deze gedachten, ze verdwijnen nooit

Harde waarheden, steeds groeiend en groeiend van binnen

Ik zweer dat ik heb gevochten, ik zweer dat ik het echt heb geprobeerd

Maar alles wat ik hierboven zie, is een donkere lucht

Zal iemand me niet laten zien...

Laat me zien hoe ik verder moet, laat me zien hoe ik moet vergeten

De pijn die in mijn hart leeft

Het is er al sinds je wegging

Ik heb een gevoel van afsluiting nodig, ik wil alleen dat je ziet

Dat ik alles zou opgeven

Gewoon om je terug te brengen, je terug te brengen naar mij

Ik probeer te praten, maar mijn woorden ontsnappen aan mij

Ik begin te denken dat mijn demonen door de hemel gezonden zijn...

Is dit het einde?

Want de pagina's van dit boek staan ​​in brand

Ik heb zoveel fouten gemaakt

Te veel om ze diep in het verleden te begraven

Het gewicht van deze woorden

Kan net zo goed het gewicht van de wereld zijn

Deze versleten lakens spreken over het leven dat ik leid...

De hoofdstukken veranderen, maar de verhalen blijven hetzelfde

Je ging met de zon mee, liet me met de regen achter...

Eenzaamheid, wijs me de weg

Je kunt geen verlosser aanroepen

Wie moet worden gered...