Remember Me - Our Hollow, Our Home, Ryo Kinoshita

These withered pages of a chapter undone

From the ink of a poison pen spoken by a serpents tongue

It comes in waves, the bitter realization

Another day spent in turmoil is nothing more than damnation

I pray for hope but I can’t help but feeling

If I’m destined to die, then what’s the point in believing

Self deprived in a comatose state

Am I another statistic, another soul for the slate?

Every second feels like a stalemate

And every movement feels like a mile

Can I just be alright for a little while?

Can someone tell me how to live like I’m not dying?

'Cause I’m so afraid to die alone

Now that I can feel the pressure rising

I cannot afford to lose control

I just need to know that you’re still with me

'Cause I couldn’t bear to let you go

Time is short and life is oh so fleeting

And in the end, we’re all just dust and whispers in the wind

I’ve got a hundred voices in my head

Should I let them in?

«Don't do something you’ll regret»

Well I’ve never been fond of the company

Yet another sleepless night

I can’t escape this goddam anxiety

No matter how hard I try

It’s always been my greatest weakness

Every second feels like a stalemate

And every movement feels like a mile

I feel like screaming out, is anybody listening?

Can I just be alright for a little while?

Just let me be alright for a little while

Every second feels like a stalemate

And every movement feels like a mile

I swear I’m screaming out, why is no one listening?

Can I just be happy for a little while?

It’s all getting too much to carry

It’s all getting too much to bear

And I’ve never felt more alone, does anybody care?

Can someone tell me how to live like I’m not dying?

'Cause I’m so afraid to die alone

Now that I can feel the pressure rising

I cannot afford to lose control

I just need to know that you’re still with me

'Cause I couldn’t bear to let you go

Time is short and life is oh so fleeting

And in the end, we’re all just dust and whispers in the wind

I’m so sick of this goddam anxiety

I swear this isn’t how it’s supposed to be

Another victim of a broken society

I just need help

Deze verdorde pagina's van een hoofdstuk zijn ongedaan gemaakt

Van de inkt van een gifpen, gesproken door een slangentong

Het komt in golven, het bittere besef

Weer een dag in beroering is niets meer dan verdoemenis

Ik bid om hoop, maar ik kan het niet helpen dat ik voel

Als ik voorbestemd ben te sterven, wat heeft het dan voor zin om te geloven?

Zelfberoofd in comateuze toestand

Ben ik een andere statistiek, een andere ziel voor de lei?

Elke seconde voelt als een patstelling

En elke beweging voelt als een mijl

Mag ik even in orde zijn?

Kan iemand me vertellen hoe ik moet leven alsof ik niet doodga?

Omdat ik zo bang ben om alleen te sterven

Nu ik de druk voel toenemen

Ik kan het me niet veroorloven de controle te verliezen

Ik moet alleen weten dat je nog steeds bij me bent

Omdat ik het niet kon verdragen om je te laten gaan

De tijd is kort en het leven is oh zo vluchtig

En uiteindelijk zijn we allemaal maar stof en gefluister in de wind

Ik heb honderd stemmen in mijn hoofd

Moet ik ze binnenlaten?

"Doe niet iets waar je spijt van krijgt"

Nou, ik ben nooit dol geweest op het bedrijf

Weer een slapeloze nacht

Ik kan niet ontsnappen aan deze verdomde angst

Het maakt niet uit hoe hard ik het probeer

Het is altijd mijn grootste zwakte geweest

Elke seconde voelt als een patstelling

En elke beweging voelt als een mijl

Ik heb zin om het uit te schreeuwen, luistert er iemand?

Mag ik even in orde zijn?

Laat het me even goed zijn

Elke seconde voelt als een patstelling

En elke beweging voelt als een mijl

Ik zweer dat ik het uitschreeuw, waarom luistert er niemand?

Mag ik even blij zijn?

Het wordt allemaal te veel om te dragen

Het wordt allemaal te veel om te dragen

En ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld, kan het iemand iets schelen?

Kan iemand me vertellen hoe ik moet leven alsof ik niet doodga?

Omdat ik zo bang ben om alleen te sterven

Nu ik de druk voel toenemen

Ik kan het me niet veroorloven de controle te verliezen

Ik moet alleen weten dat je nog steeds bij me bent

Omdat ik het niet kon verdragen om je te laten gaan

De tijd is kort en het leven is oh zo vluchtig

En uiteindelijk zijn we allemaal maar stof en gefluister in de wind

Ik ben zo ziek van deze verdomde angst

Ik zweer dat dit niet is hoe het hoort te zijn

Weer een slachtoffer van een gebroken samenleving

Ik heb alleen hulp nodig