Loneshark - Our Hollow, Our Home

Please tell me this is a nightmare

Cause these feelings cannot be real

I can’t believe you’ve been taken from me without saying goodbye

One question taints my lips

Will time heal these wounds?

I can’t believe that the day has come

Knowing now, I will never see your face again

If I’d known so many years ago

I would have cherished every single second

But now I have to face the facts

That you’re not coming back

And no matter how much this hurts

I will keep pushing forward

Please don’t go

Cause I can’t take this journey without you

It’s like I’m lost inside my own mind

Now you’re gone, who’s left to guide me?

Before the path below me subsides

These days turn to weeks in the palms of my hands

But I’ll remember you the best that I can

Always the one that knew me the best

I can’t bring you back but I’ll never forget

Breathe, oh God please breathe

I won’t let him take you away from me

Just breathe, you won’t burn away into the sulphur

Nothing will ever tarnish your legacy

I will follow into your footsteps until it kills me

I haven’t slept for days

I’m sick of sinking through the cracks you left when you went away

But I must carry on, be strong for those I love

I swear I’ll never forget you

You will always be more than just a memory

Now I take this road alone, I know you’re watching over me

Zeg me alsjeblieft dat dit een nachtmerrie is

Omdat deze gevoelens niet echt kunnen zijn

Ik kan niet geloven dat je van me bent weggenomen zonder gedag te zeggen

Een vraag bederft mijn lippen

Zal de tijd deze wonden helen?

Ik kan niet geloven dat de dag is gekomen

Nu ik weet, zal ik je gezicht nooit meer zien

Als ik het zoveel jaren geleden had geweten

Ik zou elke seconde hebben gekoesterd

Maar nu moet ik de feiten onder ogen zien

Dat je niet terugkomt

En hoeveel pijn dit ook doet

Ik blijf doorgaan

Ga alsjeblieft niet

Omdat ik deze reis niet zonder jou kan maken

Het is alsof ik verdwaald ben in mijn eigen geest

Nu je weg bent, wie is er nog om me te leiden?

Voordat het pad onder me verdwijnt

Deze dagen worden weken in de palmen van mijn handen

Maar ik zal je zo goed mogelijk herinneren

Altijd degene die mij het beste kende

Ik kan je niet terugbrengen, maar ik zal het nooit vergeten

Adem, oh God, adem alsjeblieft

Ik laat hem je niet van me afpakken

Gewoon ademen, je zult niet wegbranden in de zwavel

Niets zal ooit uw nalatenschap aantasten

Ik zal in je voetsporen treden totdat het me doodt

Ik heb dagen niet geslapen

Ik ben het zat om door de kloven te zakken die je achterliet toen je wegging

Maar ik moet doorgaan, sterk zijn voor degenen van wie ik hou

Ik zweer dat ik je nooit zal vergeten

Je zult altijd meer zijn dan alleen een herinnering

Nu neem ik deze weg alleen, ik weet dat je over me waakt