Father & Ghost - Our Hollow, Our Home

This is a pain, that just cannot be measured

Now I’m burning the candle at both ends

It’s been so long since I last saw daylight

Won’t someone give me a sign and lead me out of the dark

I have tried to put on a brave face, leave the past behind me

But it’s not so easy, when you’ve lost everything that used to believe in

Am I the solution just part of the friction?

Won’t someone take me away from here, coz I need you now

And I’ll never forget, never forget, Never forget the words he said…

Sit with me for a little while, And don’t be nervous

Coz I am not afraid of death…

The light I saw fade from your eyes

Now I see the stars in the sky

And I know we’ll meet again someday

Just keep watching over me…

This is a pain beyond comprehension

Endlessly lost in my own isolation

Yet you expect me to hold us together It all feels futile

The compass points to north but we are so off course

So head straight for the belly of belly of the beast

Cos I’ve told you before… I am not afraid of death

I greet the reaper with open arms, «Come forth my son, for I mean you no harm»

I feel like I never told you, just what you mean to me

They say time will ease the passing, but time is all that I need

To tell you that I’m sorry, that I couldn’t be there at the end

I know this is what you wanted, so I’ll heed the words you said…

Dit is een pijn die gewoon niet kan worden gemeten

Nu brand ik de kaars aan beide uiteinden

Het is zo lang geleden dat ik voor het laatst daglicht heb gezien

Kan iemand me niet een teken geven en me uit het donker leiden?

Ik heb geprobeerd een moedig gezicht op te zetten, het verleden achter me te laten

Maar het is niet zo eenvoudig als je alles bent kwijtgeraakt waar je in geloofde

Ben ik de oplossing slechts een deel van de wrijving?

Kan iemand me hier niet weghalen, want ik heb je nu nodig

En ik zal nooit vergeten, nooit vergeten, Nooit de woorden vergeten die hij zei...

Kom even bij me zitten, en wees niet zenuwachtig

Want ik ben niet bang voor de dood...

Het licht dat ik uit je ogen zag verdwijnen

Nu zie ik de sterren aan de hemel

En ik weet dat we elkaar ooit weer zullen ontmoeten

Blijf maar over me waken...

Dit is een pijn die niet te bevatten is

Eindeloos verdwaald in mijn eigen isolement

Toch verwacht je dat ik ons ​​samenhoud. Het voelt allemaal zinloos

Het kompas wijst naar het noorden, maar we zijn zo uit koers

Dus ga recht op de buik van het beest af

Want ik heb je al eerder verteld ... ik ben niet bang voor de dood

Ik begroet de maaier met open armen, "Kom naar voren mijn zoon, want ik bedoel je geen kwaad"

Ik heb het gevoel dat ik je nooit heb verteld, alleen wat je voor me betekent

Ze zeggen dat tijd het voorbijgaan zal vergemakkelijken, maar tijd is alles wat ik nodig heb

Om je te zeggen dat het me spijt, dat ik er op het einde niet bij kon zijn

Ik weet dat dit is wat je wilde, dus ik zal luisteren naar de woorden die je zei...