Ж.З.Л. - Олег Митяев

Жизнь замечательных людей

Не замечательней нисколько

Собственной жизни, или дней,

Памятных нам самим, и только.

И где бы ни выпало нам жить,

В сонном полете невесомом

Нам предназначено парить

Над нашим городом и домом,

Где мы знаем всех соседей,

И по улице соседней

Мы впервые на велосипеде едем,

И пьем у желтой бочки квас.

Где из фантиков секреты,

Первомайские портреты,

Ленина и Сталина заветы,

Их пока обманывать нельзя.

Далеко до школьных тягот,

Красных галстуков и стягов,

Лишь от бузины и волчьих ягод

Иногда не очень важный стул.

Майский жук и колорадский,

И костюм лисы дурацкий,

И наш хоккей сильнее, чем канадский,

И вообще… Вообще, вообще, вообще!

Жизнь замечательных людей

Нашего дома и района

Проистекала, как у всей

Этой страны неразделенной.

Строго смотрел Марат Казей,

Как допивали мы какао,

В свете решений и идей,

В мире Джульбарса и скакалок.

С книжкой «Робинзона Крузо»,

И с вареной кукрузой,

Под виниловый пока еще Карузо,

И под шипящий патефон.

Запах елки и карбида,

Ни Иисуса, ни Давида,

Лишь высотки МГУ и МИДа

На цветных открытках из Москвы.

Был театр у микрофона,

И автомат с одеколоном,

Телевизор у кого-то дома

Был один, и все мы шли к нему.

Жизнь замечательных людей

Скрыта была от взоров наших

Длинным забором лагерей

И немотой все понимавших.

От нас, не видавших ни войны,

От не слыхавших, кроме «Зорьки»

Утром для школьников страны,

Каких-то откровений горьких.

Чист эфир от катаклизмов,

И 20 лет до коммунизма,

А для молодого организма

Есть еще и нормы ГТО.

И «Аврора» на монете,

И куренье в туалете,

И счастливый номер на билете синем,

И Наталия Варлей.

Жизнь замечательных людей

От незатейливых раскрасок

До наших окаянных дней,

Она лишь собственная наша.

И сколько б ни падали на снег,

И как бы не напрягали жилы,

Вот уже XXI-й век,

И, слава Господу, мы живы.

Het leven van geweldige mensen

Niets meer geweldig

eigen leven, of dagen,

Memorabel voor onszelf, en niets meer.

En waar het ons ook toekomt te leven,

In een slaperige vlucht gewichtloos

We zijn bedoeld om te stijgen

Over onze stad en thuis,

Waar we alle buren kennen

En langs de straat ernaast

We gaan voor het eerst fietsen,

En we drinken kvass bij het gele vat.

Waar zijn de geheimen van de snoeppapiertjes,

1 mei portretten,

de voorschriften van Lenin en Stalin,

Ze kunnen nog niet worden misleid.

Ver van schoolontberingen,

Rode stropdassen en spandoeken

Alleen van vlierbessen en wolfsbessen

Soms een niet zo belangrijke stoel.

Maybug en Colorado,

En het vossenkostuum is stom,

En ons hockey is sterker dan Canadees,

En in het algemeen... In het algemeen, in het algemeen, in het algemeen!

Het leven van geweldige mensen

Ons huis en onze buurt

Resultaat zoals alle

Dit land is onverdeeld.

Strikt gadegeslagen Marat Kazei,

Hoe we cacao dronken

In het licht van beslissingen en ideeën,

In de wereld van Dzhulbars en springtouwen.

Met het boek "Robinson Crusoe",

En met gekookte maïs,

Onder het vinyl zit nog Caruso,

En onder een sissende grammofoon.

De geur van kerstbomen en carbide,

Noch Jezus noch David

Alleen wolkenkrabbers van de Staatsuniversiteit van Moskou en het ministerie van Buitenlandse Zaken

Op kleurenkaarten uit Moskou.

Er was een theater bij de microfoon,

En een machine met eau de cologne,

TV bij iemand thuis

Er was er een en we gingen allemaal naar hem toe.

Het leven van geweldige mensen

Verborgen voor onze ogen

Lange omheiningskampen

En met stomheid die alles begreep.

Van ons, die nog nooit een oorlog hebben gezien,

Van degenen die het nog niet hebben gehoord, behalve "Zorka"

In de ochtend voor schoolkinderen van het land,

Enkele bittere onthullingen.

Pure ether van rampen,

En 20 jaar voor het communisme,

Maar voor een jong lichaam

Er zijn ook GTO-normen.

En "Aurora" op de munt,

En roken op het toilet

En het geluksgetal op het blauwe ticket,

En Natalia Varley.

Het leven van geweldige mensen

Van pretentieloze kleuring

Tot onze verdomde dagen,

Ze is alleen van ons.

En hoeveel ze ook in de sneeuw vallen,

En hoe gespannen de aderen ook waren,

Het is al de 21e eeuw

En godzijdank leven we nog.