Поручик - Олег Митяев

У поручика неважные дела,

У поручика разорвана шинель,

Но до Царского Села

Путь-дорога весела

До тех пор, пока не выветрится хмель.

До тех пор, пока валторн не стихнет медь,

Он вообще не будет помнить ничего —

Ни про драку, ни про плеть,

Ни про то, что смог посметь,

И что мачеха — отчизна для него.

У поручика на ментике узор

И платочек от одной мадемуазель.

Он не помнит ни про спор,

Ни про тихий разговор,

Ни про то, что им назначена дуэль.

Но в одном ему сегодня повезло:

Кто-то молится за грешного и ждёт.

Дремлет Царское Село,

Но пока одно окно

Не погаснет, он из жизни не уйдет.

Август 2003

De luitenant heeft onbelangrijke zaken,

De overjas van de luitenant is gescheurd,

Maar naar Tsarskoje Selo

Het pad is leuk

Tot de hop vervaagt.

Tot de hoorn stopt met koper,

Hij zal zich helemaal niets herinneren -

Niet over een gevecht, niet over een zweep,

Niet over wat ik zou durven

En dat zijn stiefmoeder zijn vaderland is.

De luitenant heeft een patroon op zijn mentic

En een zakdoek van een mademoiselle.

Hij herinnert zich geen enkel geschil

Niet over een rustig gesprek,

Niet over het feit dat ze een duel kregen toegewezen.

Maar in één ding had hij geluk vandaag:

Iemand bidt voor een zondaar en wacht.

Tsarskoje Selo sluimert,

Maar voor nu, één raam

Het zal niet uitgaan, het zal het leven niet verlaten.

augustus 2003