Царица Непала - Олег Митяев

Смуглая кожа, светлое золото,

Легкость акцента фраз,

Капли хрустальные, встывшие в олово

Миндалевидных глаз.

Тонкие руки и яшмы тяжёлые

В каждом твоем кольце.

Чётки из камня от времени желтые

Памятью об отце.

Припев:

Ты увезешь мою ангину с собой,

Я это все уже заранее знал,

Через туманы над тайгой голубой

В Непал, в Непал, в Непал.

И полутёмный незнакомый подъезд,

И полусонный опустевший вокзал-

Ты все запомнишь в этот зимний отъезд

В Непал, в Непал, в Непал.

В небе простится все, что отплачется

И лайнера белый крест

Дали приблизит, и обозначится

Контуром Эверест,

В легкое платье сизого облака,

В теплого неба марь

Ты обернёшься и позабудется,

Что здесь в Москве январь.

Припев:

И к самолёту подадутся слоны,

И опахалами замашет Тибет,

И как царица этой древней страны

Ты не позволишь больше плакать себе.

И распрямив безукоризненный стан,

Ты поплывешь с невозмутимым лицом

И все, что было позабуду я сам,

Как сон, как сон, как сон.

Зимняя слякоть в огнях Маяковка,

И сквозь новогодний гам

Я отказался-было неловко.

Ну что бы я делал там?

И возле урны весь в серпантине,

Как снеговик Пьеро,

Я размышляю, как же пройти мне,

Вот уже час, в метро.

Припев:

Ты не умеешь целоваться всерьёз,

Ты просыпалась со слезами в ночи,

Ты отвечала мне на каждый вопрос:

«Молчи!

Молчи!

Молчи!».

И полутемный незнакомый подъезд,

И полусонный опустевший вокзал-

Ты всё запомнишь в этот зимний отъезд

В Непал, в Непал, в Непал.

Donkere huid, licht goud,

Het gemak van het accent van zinnen,

Kristallen druppels vast in tin

Amandel ogen.

Dunne handen en zware jaspis

In elk van je ringen.

Een rozenkrans van steen is af en toe geel

De herinnering aan de vader.

Refrein:

Je neemt mijn zere keel met je mee,

Ik wist dit allemaal al

Door de nevels over de blauwe taiga

Naar Nepal, naar Nepal, naar Nepal.

En een donkere, onbekende ingang,

En het half slapende verlaten station

Je zult alles onthouden tijdens dit winterse vertrek

Naar Nepal, naar Nepal, naar Nepal.

In de lucht zal alles worden vergeven wat zijn vruchten afwerpt

En de witte kruisvoering

Dali zal dichterbij komen, en zal worden aangewezen

Everest overzicht,

In een lichte jurk van een grijze wolk,

In de warme lucht mar

Je draait je om en vergeet

Dat het hier in Moskou januari is.

Refrein:

En olifanten zullen het vliegtuig naderen,

En Tibet zal met zijn fans zwaaien,

En als de koningin van dit oude land

Je laat jezelf niet meer huilen.

En het onberispelijke kamp rechtzetten,

Je zwemt met een recht gezicht

En alles wat was zal ik mezelf vergeten,

Als een droom, als een droom, als een droom.

Wintersneeuwbrij in de lichten van Majakovka,

En door de nieuwjaarsdiner

Ik weigerde - het was beschamend.

Tja, wat zou ik daar doen?

En in de buurt van de urn allemaal in serpentijn,

Zoals Pierrot de sneeuwman

Ik ben aan het nadenken hoe ik er doorheen moet komen

Het is al een uur, in de metro.

Refrein:

Je weet niet hoe je serieus moet kussen

Je werd 's nachts met tranen wakker

Je beantwoordde elke vraag voor mij:

"Hou je mond!

Wees stil!

Hou je mond!

En een halfdonkere onbekende ingang,

En het half slapende verlaten station

Je zult alles onthouden tijdens dit winterse vertrek

Naar Nepal, naar Nepal, naar Nepal.