Ты у меня одна - Олег Митяев, Константин Тарасов

Ты у меня одна,словно в ночи луна,

Словно в году весна, словно в степи сосна.

Нету другой такой ни за какой рекой,

Нет за туманами, дальними странами.

В инее провода, в сумерках города.

Вот и взошла звезда, чтобы светить всегда,

Чтобы гореть в метель, чтобы стелить постель,

Чтобы качать всю ночь у колыбели дочь.

Вот поворот какой делается с рекой.

Можешь отнять покой, можешь махнуть рукой,

Можешь отдать долги, можешь любить других,

Можешь совсем уйти, только свети, свети!

Ik heb jou alleen, als de maan in de nacht,

Als de lente in het jaar, als een den in de steppe.

Er is geen andere zoals hij aan de overkant van een rivier,

Niet verder dan de mist, verre landen.

In rijmdraden, in de schemering van de stad.

Dus een ster is opgestaan ​​om voor altijd te schijnen,

Om te branden in een sneeuwstorm, om een ​​bed te maken,

De hele nacht rocken aan de wieg van een dochter.

Hier is de beurt die met de river wordt gemaakt.

Je kunt de vrede wegnemen, je kunt met je hand zwaaien,

Je kunt schulden terugbetalen, je kunt van anderen houden

Je kunt helemaal weg, gewoon schijnen, schijnen!