Небесный калькулятор - Олег Митяев

Я сидел у тусклой лампы допоздна,

Вспоминая давний запах дальних мест,

Я гулял по синим сумеркам без дна,

Возвращаясь в разрисованный подъезд.

Кто-то ждал меня, а может, и не ждал,

Оставлял, как флаг, незапертую дверь,

Кто-то знал про все, а может, и не знал,

И вот теперь…

Под животом моста

Мы пили с ней вино,

Могли бы лет до ста

Мы целоваться, но

Краток речной маршрут,

Кончилась "Хванчкара",

Поздно, и дома ждут –

Пора…

Вдоль Москвы-реки и сонного Кремля

Я скольжу пустым пространством мостовых,

И не смотрят светофоры на меня

C безразличьем постовых на выходных.

Перламутровым загаром города

Покрывает разгоревшийся восход,

И мне кажется, что было так всегда,

Всегда в тот год.

Под животом моста

Мы пили с ней вино,

Могли бы лет до ста

Мы целоваться, но

Краток речной маршрут,

Кончилась "Хванчкара",

Поздно, и дома ждут –

Пора…

Будет новых зим и весен карусель

Проплывать неоднократно мимо нас,

Будут петь вокруг, стареть, стелить постель

И ждать, Бог даст…

А небесный калькулятор ни на миг

Не собьется, и мгновенья, как вино,

Отсчитает и прольет, что не вместит,

И вот оно…

Под животом моста

Мы пили с ней вино

Могли бы лет до ста

Мы целоваться, но

Краток земной маршрут,

Кончилась "Хванчкара",

Если нигде не ждут –

Пора…

Ik zat tot laat bij de schemerige lamp,

Herinnerend aan de oude geur van verre oorden,

Ik liep door de blauwe schemering zonder bodem,

Terugkerend naar de geschilderde ingang.

Iemand wachtte op me, of misschien wachtte niet,

Links, als een vlag, een ontgrendelde deur,

Iemand wist alles, en misschien niet,

En nu...

Onder de buik van de brug

We dronken wijn met haar

Kan wel honderd jaar duren

We kussen maar

Korte rivierroute

"Khvanchkara" is voorbij

Het is laat, en ze wachten thuis -

Het is tijd...

Langs de rivier de Moskou en het slaperige Kremlin

Ik glijd door de lege ruimte van trottoirs,

En de verkeerslichten kijken me niet aan

Met de onverschilligheid van de bewakers in het weekend.

De parelmoer kleur van de stad

Bedekt de brandende zonsopgang

En ik denk dat het altijd zo is geweest

Altijd dat jaar.

Onder de buik van de brug

We dronken wijn met haar

Kan wel honderd jaar duren

We kussen maar

Korte rivierroute

"Khvanchkara" is voorbij

Het is laat, en ze wachten thuis -

Het is tijd...

Er komt een nieuwe winter- en lentecarrousel

Zwem herhaaldelijk langs ons heen,

Zal rondzingen, oud worden, het bed opmaken

En wacht, God zal geven...

En even de hemelse rekenmachine

Het zal niet verdwalen, en momenten, zoals wijn,

Hij telt en morst wat hij niet kan bevatten,

En hier is het...

Onder de buik van de brug

We dronken wijn met haar

Kan wel honderd jaar duren

We kussen maar

Korte terrestrische route,

"Khvanchkara" is voorbij

Als ze nergens wachten -

Het is tijd...