Запах снега - Олег Митяев

Запах снега

Как давно мы с этим озером не виделись!

Просто не было дороги у меня,

А сегодня — даже сумерки обиделись,

И по краю ни единого огня.

Навалилась тишина и мгла кромешная,

Я как будто бы от поезда отстал.

Но, глаза закрыв, почувствую, конечно, я,

Что вернулся, наконец, в свои места.

Припев:

Несут после долгого бега

Озёрные ветры из тьмы

Мне запах уставшего снега

Второй половины зимы.

Как давно мы с этим городом не виделись

В одуванчиках февральских фонарей!

И откуда выходные эти выдались,

Как каникулы из наших детских дней?

Обойти своих знакомых было некогда,

А сегодня это кажется легко.

Ведь теперь и навестить почти что некого —

Многих нет, а кто уехал далеко.

Припев:

И только по-прежнему в небо

Струятся цветные дымы

И запах уставшего снега

Второй половины зимы.

А с тобой и доведётся если встретиться,

То друг друга нам, наверно, не узнать.

Только память кинопленкою завертится

И устанет имена перебирать.

Просто были мы случайными прохожими,

Увидавшими друг друга только раз,

Мы не знаем, как всё время это прожили

И как дальше в жизни сложится у нас.

Припев:

Но помнится мне, где бы не был,

Какими тогда были мы,

И запах уставшего снега

Второй половины зимы.

Алтай.

Белокуриха.

Август 2004

De geur van sneeuw

Hoe lang hebben we dit meer niet gezien!

ik had gewoon geen zin,

En vandaag - zelfs de schemering was beledigd,

En geen enkel vuur aan de rand.

Stilte viel en duisternis viel,

Het was alsof ik achter de trein liep.

Maar als ik mijn ogen sluit, voel ik, natuurlijk, ik

Dat hij eindelijk terugkeerde naar zijn plaats.

Refrein:

Gedragen na een lange run

Meerwinden uit de duisternis

Ik ruik vermoeide sneeuw

tweede helft van de winter.

Hoe lang hebben we deze stad niet gezien?

In de paardebloemen van de februari-lantaarns!

En waar komt dit weekend vandaan,

Hoe zijn de vakanties uit onze kindertijd?

Er was geen tijd om rond mijn vrienden te gaan,

En vandaag lijkt het makkelijk.

Er is nu tenslotte bijna niemand om te bezoeken -

Velen zijn verdwenen, en sommigen zijn ver weg gegaan.

Refrein:

En alleen nog steeds in de lucht

Gekleurde rook stroomt

En de geur van vermoeide sneeuw

tweede helft van de winter.

En je zult gebeuren als je elkaar ontmoet,

We zullen elkaar waarschijnlijk niet herkennen.

Alleen de herinnering wikkelt zich als een film

En hij wordt moe van het uitzoeken van namen.

We waren gewoon willekeurige voorbijgangers,

Elkaar maar één keer zien

We weten niet hoe we het altijd hebben geleefd

En hoe het in ons leven zal uitpakken.

Refrein:

Maar ik herinner me, waar ik ook ben,

Wat waren we dan?

En de geur van vermoeide sneeuw

tweede helft van de winter.

Altaj.

Belokurikha.

augustus 2004