Возвращение в Тольятти - Олег Митяев

Дорогу, как повесть, листает наш поезд.

Мы маемся чаем, и в тамбур выходим курить.

И пусть незнакомы, но можем про дом мы

С попутчиком добрым сердечно хоть век говорить.

И кто-то про Сочи, про то, что не хочет

И слышать о прочих местах на бескрайней Земле.

Да, Сочи приятен, но все же в Тольятти

И море, и солнце гораздо родней и теплей.

И парень пристанет какой-то с Рязани,

Он всем столько раз о подруге своей рассказал.

Послушай, приятель, ты не был в Тольятти,

А значит и женщин красивых пока не видал.

Ну вот, уже Волга, и ехать недолго,

Запахло сосною, и тут перепутать нельзя.

Ты видишь, приятель, вот это — Тольятти,

Вот это мой город, а здесь и любовь, и друзья.

De weg bladert als een verhaal door onze trein.

We zwoegen bij de thee en gaan naar buiten in de vestibule om te roken.

En laat ze onbekend zijn, maar we kunnen over het huis

Spreek met een vriendelijke medereiziger minstens een eeuw hartelijk.

En iemand over Sochi, over wat hij niet wil

En hoor over andere plaatsen op de grenzeloze aarde.

Ja, Sochi is aangenaam, maar toch in Togliatti

Zowel de zee als de zon zijn veel kostbaarder en warmer.

En een man uit Ryazan zal komen,

Hij vertelde iedereen zo vaak over zijn vriendin.

Luister, vriend, je bent niet in Tolyatti geweest,

En dat betekent dat ik nog geen mooie vrouwen heb gezien.

Nou, al de Wolga, en niet lang te gaan,

Het rook naar dennen, en je kunt het hier niet door elkaar halen.

Zie je, vriend, dit is Tolyatti,

Dit is mijn stad, en hier is liefde en vrienden.