В Александровском саду - Олег Митяев

Кто бы нам ни говорил,

Мы пока не понимали,

Хоть и вежливо кивали,

Что среди других светил

Этот в ночь летящий сад

Эти фонари и песни

И вся жизнь, когда мы вместе,

Не воротятся назад.

В Александровском саду,

Как пером, судьба коньками

Чертит всё, что будет с нами

В наступающем году.

Попадём ли мы в беду,

Или в чём-то преуспеем,

Прочитать мы не сумеем

По каракулям на льду.

Будет утро за окном,

И будильник тикать будет,

И пускай тебя разбудит

Тот, кто так тебе знаком.

Может, будет, может, нет,

Может, время всё остудит —

Всё равно, пусть это будет

Хоть в ближайшие сто лет.

В Александровском саду

Ветер клейкими листками

И далёкими гудками

Шепчет нам, что на роду

В наших правилах простых

Нам предписано от века

Оставаться человеком

В обстоятельствах любых.

С лязгом дёрнется вагон.

Будет долгая разлука.

Ах, какая это мука —

Этот злой тягучий сон!

Но потом сквозь мокрый снег

Ты вернёшься в это утро —

Значит, сверху кто-то мудро

Так спланировал наш век.

В Александровском саду,

В мишуре предновогодней

Позабудем на сегодня

Мы потери и беду.

Снег шампанским обольём,

В небо шарики отвяжем,

Только вслух пока не скажем

Никому, за что мы пьём.

Wie het ons vertelt

We begrepen het nog niet

Hoewel ze beleefd knikten,

Wat onder andere armaturen

Deze vliegende tuin bij nacht

Deze lantaarns en liedjes

En al het leven, als we samen zijn,

Ze keren niet terug.

In de Alexandertuin,

Als een pen, het lot schaatst

Tekent alles wat bij ons zal zijn

In het komende jaar.

Zullen we in de problemen komen?

Of we zullen ergens in slagen,

We kunnen niet lezen

Door krabbels op ijs.

Er zal morgen buiten het raam zijn,

En de wekker tikt

En laat het je wakker maken

Degene die je zo bekend voorkomt.

Misschien wel, misschien niet

Misschien zal de tijd alles afkoelen

Wat dan ook, laat het zo zijn

In ieder geval voor de komende honderd jaar.

In de Alexandertuin

Plaknotities opwinden

En verre piepjes

Fluistert ons wat voor soort

In onze eenvoudige regels

We zijn voorgeschreven vanaf de leeftijd

blijf menselijk

Onder alle omstandigheden.

Met een klap schokt de wagen.

Er zal een lange scheiding zijn.

Oh wat een pijn is dit

Deze kwade stroperige droom!

Maar dan door de natte sneeuw

Je komt vanmorgen terug -

Dus iemand van boven is wijs

Dit is hoe onze eeuw is gepland.

In de Alexandertuin,

In het klatergoud van het nieuwe jaar

Laten we het vergeten voor vandaag

We zijn verlies en ongeluk.

Sneeuw met champagne

Laten we de ballonnen in de lucht losmaken,

Alleen hardop totdat we zeggen

Niemand, waar drinken we voor.