Раскладушка - Олег Митяев

Дотащить раскладушку до поля,

В разомлевшего клевера запах,

И от вечера, как от запоя,

Повалиться лицом к небесам.

Непогибшим бойцом после боя

Не смотреть на восток или запад,

Отражать только солнце лесное

И не верить, не верить часам!

Непонятным усилием воли,

Нарушая закон притяженья,

Оторваться от рыхлого поля

И задать направленье слегка.

Как от дождика туча, от боли

Избавляясь по мере движенья,

Тихо плыть к остановке и школе

И простившись, уйти в облака.

Если даже за окном рай,

Если даже на обед мед,

Нам все грезится другой край,

Тот, который нас давно ждет.

И лететь, наблюдая воочию,

Чудеса географии света,

И глаза не смыкать даже ночью,

От восторга крестясь на ходу,

Отдавая салют пароходам

И другим видам транспорта прочим,

И махать с облаков пешеходам

Где-то в Токио и Катманду!

Если даже за окном рай,

Если даже на обед мед,

Нам все грезится другой край,

Тот, который нас давно ждет.

Но, быть может, над Полюсом где-то

Или в снежных районах Памира,

Я пойму, что короткое лето

Без тебя превращается в день,

И начну тормозить незаметно,

Развернусь осторожно над миром,

И скользнет по планете эфиром

Раскладушки брезентовой тень.

Если даже за окном рай,

Если даже на обед мед,

Вспоминается родной край,

С той, которая тебя ждет.

Sleep het bedje naar het veld,

De geur van rottende klaver,

En van de avond, als van een eetbui,

Val met je gezicht naar de hemel.

Ondode jager na het gevecht

Kijk niet naar het oosten of het westen

Reflecteer alleen de boszon

En geloof niet, geloof de klok niet!

Door een onbegrijpelijke inspanning van de wil,

De wet van aantrekking overtreden

Breek weg van het losse veld

En stel de richting een beetje in.

Als een wolk van regen, van pijn

Ontdoen van als je beweegt,

Rustig zwemmen naar de bushalte en school

En ga na het afscheid naar de wolken.

Zelfs als er een paradijs buiten het raam is,

Zelfs als er honing is voor het avondeten,

We dromen allemaal van een ander land,

Degene die al lang op ons wacht.

En vliegen, kijkend met mijn eigen ogen,

Wonderen van de geografie van de wereld,

En sluit je ogen niet, zelfs 's nachts niet,

Van verrukking, gedoopt onderweg,

De stoomboten groeten

En andere vervoerswijzen,

En zwaai vanuit de wolken naar voetgangers

Ergens in Tokyo en Kathmandu!

Zelfs als er een paradijs buiten het raam is,

Zelfs als er honing is voor het avondeten,

We dromen allemaal van een ander land,

Degene die al lang op ons wacht.

Maar misschien ergens over de Pool

Of in de besneeuwde streken van de Pamirs,

Ik begrijp die korte zomer

Zonder jou wordt het een dag

En ik begin onmerkbaar langzamer te gaan,

Ontvouw voorzichtig over de wereld,

En glijdt over de planeet met ether

Clamshell canvas schaduw.

Zelfs als er een paradijs buiten het raam is,

Zelfs als er honing is voor het avondeten,

Ik herinner me mijn geboorteland

Met degene die op je wacht.