Позабытое чувство - Олег Митяев

Позабытого чувства Гольфстрим шелохнется во мне откровением,

Словно к нам, когда мы уже спим, перепутало дверь вдохновение.

И вошло по случайности в дом, где все тихо, опрятно, заслуженно,

И как бабочка в светлом былом, в каждой строчке засушено.

Это лето в небе распятое.

Это осень моя сорок пятая.

И к зиме подплывающий сад, в тихой грусти травы догорающей,

Безучастным твой делает взгляд, увяданье листвы наблюдающий.

Но как детям нельзя не играть, нам не верить нельзя в воскресение.

Невозможно себе не соврать, не соврать во спасение.

Это лето в небе распятое.

Это осень моя сорок пятая.

Но бывает, что вдруг принесёт непонятно каким дуновением

Легкий запах, и всё оживёт, и надежда прогонит сомнения.

И опять разольется Гольфстрим, и охватит теплынь, как весенняя,

Просто мы отчего-то грустим.

Просто нет настроения.

Это лето в небе распятое.

Это осень моя сорок пятая.

Vergeten gevoelens, de Golfstroom beroert mij met een openbaring,

Alsof inspiratie de deur voor ons in de war had gebracht, terwijl we al sliepen.

En toevallig kwam hij het huis binnen, waar alles rustig, netjes, verdiend is,

En als een vlinder in een helder verleden is elke lijn opgedroogd.

Deze zomer wordt aan de hemel gekruisigd.

Dit is mijn vijfenveertigste herfst.

En tegen de winter, zweeft de tuin omhoog, in de stille droefheid van het brandende gras,

Je blik maakt je onverschillig, kijkend naar het verwelken van gebladerte.

Maar net zoals kinderen niet anders kunnen dan spelen, kunnen we niet anders dan in de opstanding geloven.

Het is onmogelijk om niet tegen jezelf te liegen, niet om te liegen voor redding.

Deze zomer wordt aan de hemel gekruisigd.

Dit is mijn vijfenveertigste herfst.

Maar het gebeurt dat het plotseling een onbegrijpelijke adem brengt

Een lichte geur, en alles komt tot leven, en hoop zal twijfels verdrijven.

En de Golfstroom zal weer overstromen, en de warmte omarmen, zoals de lente,

We voelen ons gewoon verdrietig om de een of andere reden.

Gewoon niet in de stemming.

Deze zomer wordt aan de hemel gekruisigd.

Dit is mijn vijfenveertigste herfst.