Переделкино - Олег Митяев

В доме в Переделкино отключили свет,

А Булата Шалвыча вот уж год как нет.

У крыльца музейного, руки в рукава,

Пиво пьет директор, да шумит трава.

Мы пойдем с директором в тихий кабинет

Посмотреть с фонариком фото на стене,

Он про все рассказывать станет в тишину:

Про войну, про маму и первую жену.

Отключили свет в доме,

Тенью дом повис в небе,

Словно человек помер

И глаза уткнул в темень.

Я не стану спрашивать и перебивать,

Буду только вежливо слушать да кивать,

И смотреть, как кружится над его столом

Все, что не дописано стареньким пером.

А запах молока и дыма

И голос дорогой вдали.

Все плывет стволов мимо

И тает в голубой дали.

Мы допьем с директором пиво.

Помолчим.

И в осенних сумерках тихо посидим…

Все еще наладится, и подключат свет,

А Булата Шалвыча здесь не будет.

Нет.

De lichten waren uit in het huis in Peredelkino,

En Bulat Shalvych is al een jaar weg.

Op de veranda van het museum, handen in de mouwen,

De directeur drinkt bier, laat het gras ritselen.

We gaan met de directeur naar een rustig kantoor

Bekijk foto's aan de muur met een zaklamp,

Hij zal in stilte over alles praten:

Over de oorlog, over moeder en eerste vrouw.

Het licht in huis uit gedaan

Het huis hing als een schaduw in de lucht,

Het is alsof een persoon dood is

En hij stak zijn ogen in de duisternis.

Ik zal het niet vragen en onderbreken

Ik zal alleen beleefd luisteren en knikken,

En kijk hoe het over zijn tafel cirkelt

Alles wat niet afgemaakt wordt met een oude pen.

En de geur van melk en rook

En lieve stem in de verte.

Alles drijft voorbij

En smelt in de blauwe verte.

We drinken ons biertje op met de directeur.

Laten we zwijgen.

En in de herfstschemering gaan we rustig zitten...

Alles zal beter worden, en ze zullen het licht aandoen,

Maar Bulat Shalvych zal er niet zijn.

Nee.