Остров - Олег Митяев

Сломалась в будильнике времени хрупкая ось,

Худеть перестал на стене отрывной календарь,

Гриппозной зимой проморозило землю насквозь,

И кажется, что не закончится этот январь…

Но тронется лед межпланетный, и в снежной пыли

Земля повернется к светилу другой стороной,

И вновь на возвышенность среднюю русской земли

Слетятся озябшие люди сквозь дождик слепой…

Припев:

Пой, кострами согретый остров,

Неси нас морем пустых скитаний,

И пусть туман обнимает остов,

Торчащий остро, былых мечтаний.

Наполнится воздух озоном самарской грозы,

Ветра раскачают люцерну в полях и полынь.

И запахи все возвратятся, и прошлого дым

Насквозь пропитает июльскую эту теплынь…

Припев.

Но сумерки тают, и тучи вплывают в рассвет,

И тихо вздыхает, нахмурившись рябью, река,

И завтрашний день проступает, а нас уже нет,

И только висит над поляной туман, но пока…

Припев.

De fragiele as in de wekker van de tijd is gebroken,

De afscheurkalender aan de muur stopte met afvallen,

Influenza winter bevroor de grond door en door,

En het lijkt erop dat deze januari niet zal eindigen...

Maar het interplanetaire ijs zal breken, en in de sneeuw stof

De aarde zal draaien naar het licht aan de andere kant,

En weer op de hoogten van het midden-Russische land

Bevroren mensen zullen door de blinde regen stromen...

Refrein:

Zing, eiland verwarmd door vreugdevuren,

Draag ons op een zee van lege omzwervingen,

En laat de mist het skelet omarmen,

Scherp uitsteken, oude dromen.

De lucht zal gevuld zijn met de ozon van de Samara onweersbui,

De wind zal de luzerne in de velden en de alsem doen schudden.

En de geuren zullen allemaal terugkeren, en de rook van het verleden

Het zal door deze juli-warmte weken ...

Refrein.

Maar de schemering smelt, en de wolken drijven in de dageraad,

En stilletjes zucht, fronsend met rimpelingen, de rivier,

En morgen komt door, en we zijn weg,

En er hangt alleen mist over de open plek, maar voor nu...

Refrein.