Ночной полёт - Олег Митяев

В брюхе дугласа ночью скитался меж туч

И на звезды глядел,

И в кармане моем заблудившийся ключ

Все звенел не у дел,

И по сетке скакал надо мной виноград,

Акробат от тоски;

Был далек от меня мой родной Ленинград,

И все ближе — пески.

Бессеребряной сталью мерцало крыло,

Приближаясь к луне,

И чучмека в папахе рвало, и текло

Это под ноги мне.

Бился льдинкой в стакане мой мозг в забытьи:

Над одною шестой

В небо ввинчивал с грохотом нимбы свои

Двухголовый святой.

Я бежал от судьбы, из-под низких небес,

От распластанных дней,

Из квартир, где я умер и где я воскрес

Из чужих простыней;

От сжимавших рассудок махровым венцом

Откровений, от рук,

Припадал я к которым и выпал лицом

Из которых на юг.

Cчастье этой земли, что взаправду кругла,

Что зрачок не берет

Из угла, куда загнан, свободы угла,

Но и наоборот;

Что в кошачьем мешке у пространства хитро

Прогрызаешь дыру,

Чтобы слез европейских сушить серебро

На азийском ветру.

Что на свете — верней, на огромной вельми,

На одной из шести —

Что мне делать еще, как не хлопать дверьми

Да ключами трясти!

Ибо вправду честней, чем делить наш ничей

Круглый мир на двоих,

Променять всю безрадостность дней и ночей

На безадресность их.

Дуй же в камни мои не за совесть и страх,

Но за совесть и стыд.

Захлебнусь ли в песках, разобьюсь ли в горах

Или бог пощадит —

Все едино, как сбившийся в строчку петит

Смертной памяти для:

Мегалополис туч гражданина ль почтит,

Отщепенца ль — Земля.

Hо, услышишь, когда не найдешь меня ты Днем при свете огня,

Как в Быково на старте грохочут винты:

Это — помнят меня

Зеркала всех радаров, прожекторов, лик

Мой хранящих внутри;

И внехрамовый хор — из динамика крик

Грянет медью: смотри!

Tам летит человек!

Hе грусти!

Улыбнись!

Oн таращится вниз

И сжимает в руке виноградную кисть,

Словно бог Дионис.

In de buik van Douglas dwaalde 's nachts tussen de wolken

En keek naar de sterren

En in mijn zak zit een verloren sleutel

Alles viel uit het werk,

En druiven sprongen over mij op het net,

Acrobat van verlangen;

Mijn geboorteland Leningrad was verre van mij,

En het zand komt steeds dichterbij.

De vleugel flikkerde als zilverloos staal,

De maan naderen

En de chuchmek in de hoed braakte en vloeide

Het is onder mijn voeten.

Mijn hersenen in vergetelheid sloegen met een ijsschots in een glas:

Meer dan een zesde

Hij schroefde zijn halo's in de lucht met een brul

Tweekoppige heilige.

Ik vluchtte voor het lot, van onder de lage luchten,

Van afgevlakte dagen

Van de appartementen waar ik stierf en waar ik herrees

Van andermans lakens;

Van degenen die de geest persten met een badstof kroon

Openbaringen, uit de handen,

Ik viel op wie en viel met mijn gezicht naar beneden

Waarvan naar het zuiden.

Het geluk van deze aarde, die echt rond is,

Wat de leerling niet neemt

Vanuit de hoek waar gereden, de vrijheid van de hoek,

Maar ook andersom;

Wat zit er sluw in de kattenzak in de buurt van de ruimte

Een gat knagen

Om het zilver van Europese tranen te drogen

Op de Aziatische wind.

Wat in de wereld - of liever, op een enorme fluwelen,

Op een van de zes

Wat kan ik anders doen dan deuren dichtslaan?

Ja, schud de sleutels!

Want het is echt eerlijker dan onze niemand te delen

Ronde wereld voor twee

Verander alle vreugdeloosheid van dagen en nachten

Op hun ongeadresseerde.

Blaas in mijn stenen, niet voor geweten en angst,

Maar voor geweten en schaamte.

Zal ik stikken in het zand, zal ik breken in de bergen?

Of God zal sparen

Alles is één, als een kleintje dat verdwaald is

sterfelijk geheugen voor:

Megalopolis zal de wolken van de burger eren,

De afvallige is de aarde.

Maar je zult het horen als je me overdag niet vindt bij het licht van vuur,

Hoe propellers denderen bij de start in Bykovo:

Dit is onthoud mij

Spiegels van alle radars, zoeklichten, gezicht

Mijn binnen houden;

En het extra-tempelkoor - uit de luidspreker een kreet

Koper blazen: kijk!

Er vliegt een man!

Wees niet verdrietig!

Glimlach!

Hij staart naar beneden

En knijpt een tros druiven in zijn hand,

Zoals de god Dionysus.