Чужая война - Олег Митяев

На другой стороне Земли — теплынь,

По три раза в году, поди, покос,

А у нас из окна — лишь пустырь да в снегу полынь,

Да морозы стоят, что на двор не покажешь нос.

На другой стороне Земли зимой,

Как в июле у нас, в России, цветут луга,

И казалось бы — взять, уехать, да бог с тобой,

Затоскуешь, запьешь и за год сойдешь с ума.

Это только мальчикам города Тобольска

Снятся путешествия в дальние края,

И былые доблести Ермакова войска

Примеряют мальчики ночью на себя.

На дворе лишь начало века, четвертый год,

И в своем государстве покоя давно уж нет,

А нас опять на край света другим помогать несет,

И кто совсем пропадает там, кто на много лет.

А на Цейлоне-острове пленные матросы

Из тягучих сумерек горький пьют настой.

Снится им смородина, речки да откосы,

И до помешательства хочется домой.

А дорога обратная суток не меньше ста,

А вода в океане — соленая, как рассол,

И тобольская церковь без них, словно без креста,

Заунывно бьет колокол, как кулаком о стол.

А на Цейлоне-острове или на Майорке

Русскому с татарином никогда не жить.

Родина есть родина — лапти да махорка,

Так скроила матушка, и не перешить!

Родина есть родина — лапти да махорка,

Так скроила матушка, и не перешить!

Aan de andere kant van de aarde is het warm,

Ga drie keer per jaar maaien,

En vanuit ons raam is er alleen een woestenij en alsem in de sneeuw,

Ja, er zijn vorst die je je neus niet in de tuin kunt laten zien.

Aan de andere kant van de aarde in de winter

Zoals in juli bloeien wij, in Rusland, weiden,

En het lijkt erop - om te nemen, te vertrekken, God zij met je,

Je verveelt je, je wordt dronken en over een jaar word je gek.

Dit is alleen voor de jongens van de stad Tobolsk

Dromen van reizen naar verre landen,

En de vroegere bekwaamheid van Jermakovs troepen

De jongens passen zichzelf 's nachts aan.

Op de binnenplaats pas het begin van de eeuw, het vierde jaar,

En er is lange tijd geen vrede in uw staat,

En opnieuw brengt het ons naar de uiteinden van de wereld om anderen te helpen,

En wie daar helemaal verdwijnt, die voor vele jaren.

En op Ceylon Island, gevangen zeelieden

Van de stroperige schemering drinken ze bittere infusie.

Ze dromen van aalbessen, rivieren en hellingen,

En waanzinnig naar huis willen.

En de weg terug is niet minder dan honderd dagen,

En het water in de oceaan is zout als pekel,

En de Tobolsk-kerk zonder hen, als zonder kruis,

Klopt treurig op de bel, als met een vuist op tafel.

En op Ceylon Island of Mallorca

Een Rus zal nooit samenleven met een Tataar.

Thuisland is thuisland - bastschoenen en shag,

Zo sneed moeder het, en verander het niet!

Thuisland is thuisland - bastschoenen en shag,

Zo sneed moeder het, en verander het niet!