Алыкель - Олег Митяев

Улетал, почти не мело в стылом Алыкеле,

Ночь лежала синим стеклом в тихой колыбели,

Улетал и жизнь вспоминал на этом холоде,

Сколько звезд я дорисовал там, в серпе-молоте!

А полярная ночь ох, и долгая,

И сумел превозмочь чувство долга я,

И сумел превозмочь в себе чувство долга я.

Вот, казалось бы, и лети, рви истертую нить,

Сколько вёсен должно пройти, чтобы все позабыть?

Позабыть, как хотелось петь, петь да выть ночами,

Позабыть бескрайнюю степь, что легла между нами.

А полярная ночь ох, и тёмная,

Адской темени дочь ты приёмная,

Адской темени стала дочь ты приёмная.

Улетал и все забирал, что скопил не за год,

Все, что пропито год за два, да золота полный рот.

Улетай, не болтай, что здесь тесно, |

Где у севера край — неизвестно, |

2 раза

Где у севера самый край — неизвестно.

|

Hij vloog weg, bijna geen sneeuw in de bevroren Alykel,

De nacht lag als blauw glas in een stille wieg,

Ik vloog weg en herinnerde me het leven in deze kou,

Hoeveel sterren heb ik daar getekend, in hamer en sikkel!

En de poolnacht is oh, en lang,

En ik slaagde erin mijn plichtsbesef te overwinnen,

En ik slaagde erin mijn plichtsbesef te overwinnen.

Hier, zo lijkt het, vlieg, scheur de gerafelde draad,

Hoeveel bronnen moeten er passeren om alles te vergeten?

Vergeet hoe je 's nachts wilde zingen, zingen en huilen,

Vergeet de grenzeloze steppe die tussen ons in lag.

En de poolnacht, oh, en donker,

Helse duisternis, je bent een geadopteerde dochter,

De kroon van de hel is je geadopteerde dochter geworden.

Hij vloog weg en nam alles mee wat hij in minder dan een jaar had verzameld,

Alles wat in twee jaar gedronken was, maar een mondvol goud.

Vlieg weg, praat niet dat het hier druk is, |

Waar de rand van het noorden onbekend is, |

2 keer

Waar de uiterste rand van het noorden is onbekend.

|