Идиотский марш - Олег Медведев

Кругом зима, опять зима, снега черны, как всегда, Dm Gm

Они привыкли растворяться во тьме.

E7 A7 Dm A7

Кругом чума, опять чума, твои мертвы города — Dm Gm

Они привыкли плыть по этой чуме.

B7 A7

И кто-то может слушать Боба, кто-то «Ласковый май», D Gm

Почем пророки в идиотском краю?

C A7

Гитару брось и бабу брось, и как жену обнимай Dm B7

Обледенелую винтовку свою.

F A7 Dm

Который век скрипит земля, но мир светлее не стал,

Тебе все это надоело, и вот

Поет труба, присох к губам ее горячий металл —

Она друзей твоих усталых зовет.

И ты был слаб, и ты был глуп, но все мосты сожжены,

Их не вернуть — они не смотрят назад.

И ты встаешь, и на плечах твоих рассветы весны

Как генеральские погоны лежат.

Крутые дяди говорят: «Твои потуги смешны.

Куда годна твоя дурацкая рать?

Подумай сам — коснется дело настоящей войны —

Они же строя не сумеют держать!»

Ты серый снег смахнешь с лица, ты улыбаешься легко.

Ты скажешь: «Верно.

Но имейте ввиду:

Где Ваши штатные герои не покинут окоп —

Мои солдаты не сгибаясь пройдут.»

И плюх да скрип, сырое небо бороздя головой,

Его учили улыбаться во сне —

Идет седьмого идиотского полку рядовой —

Твоя надежда в этой странной войне.

А мимо мертвые деревья вдаль плывут, как вода,

По их ветвям струится розовый дождь.

Они молчат, поскольку знают, для чего и куда

Свое оборванное войско ведешь.

И все на счастье, даже небо это рюмкой об пол,

И все довольны, и в штабах ни гу-гу,

И до последнего солдата идиотский твой полк

Стоял в заслоне и остался в снегу.

И о наградах-орденах ты помышлять не моги:

Всего награды — только знать наперед,

Что по весне споткнется кто-то о твои сапоги

И идиотский твой штандарт подберет.

Het is overal winter, het is weer winter, de sneeuw is zwart, zoals altijd, Dm Gm

Ze zijn gewend om in duisternis op te lossen.

E7 A7 Dm A7

Rond de pest, opnieuw de pest, zijn je steden dood - Dm Gm

Ze zijn gewend om op deze plaag te zeilen.

B7 A7

En iemand kan luisteren naar Bob, iemand "Tender May", D Gm

Hoeveel zijn profeten in een idioot land?

C A7

Gooi de gitaar en gooi de vrouw, en knuffel je vrouw Dm B7

Ik heb mijn geweer bevroren.

F A7 Dm

Een eeuw lang kraakt de aarde, maar de wereld is niet helderder geworden,

Je bent dit allemaal zat, en nu

De trompet zingt, het hete metaal is opgedroogd tot de lippen -

Ze belt je vermoeide vrienden.

En je was zwak, en je was dom, maar alle bruggen waren verbrand,

Ze kunnen niet worden geretourneerd - ze kijken niet achterom.

En je staat op, en op je schouders de dageraad van de lente

Hoe de epauletten van de generaal liggen.

Coole ooms zeggen: “Je pogingen zijn belachelijk.

Waar is je stomme leger?

Denk zelf na - het geval van een echte oorlog zal raken -

Ze zullen de formatie niet kunnen behouden!”

Je veegt grijze sneeuw van je gezicht, je lacht makkelijk.

U zult zeggen: “Dat klopt.

Maar onthoud:

Waar je fulltime helden de loopgraaf niet zullen verlaten -

Mijn soldaten zullen passeren zonder te buigen."

En spatten en kraken, de vochtige lucht die zijn hoofd fronst,

Hij heeft geleerd te glimlachen in zijn slaap -

Er is een soldaat van het zevende idiote regiment...

Uw hoop in deze vreemde oorlog.

En voorbij de dode bomen drijven weg als water,

Roze regen stroomt langs hun takken.

Ze zwijgen omdat ze weten waarom en waar

Jij leidt je haveloze leger.

En alles is voor geluk, zelfs de lucht is een glas op de vloer,

En iedereen is blij, en op het hoofdkwartier geen gu-gu,

En tot de laatste soldaat je idiote regiment

Hij stond in het scherm en bleef in de sneeuw.

En je kunt niet denken aan award-orders:

Totale beloningen - alleen om van tevoren te weten,

Dat er in de lente iemand op je laarzen struikelt

En je idiote standaard zal het oppikken.