Сердце заставило - Обе-Рек

Как ни умолял — сердце заставило,

Как ни убегал — настигало вновь,

Лишь для исключений стараются правила,

И не в одиночество верит любовь.

И не в расстояние верит привязанность,

Мечется и бьёт пред собой зеркала,

Больно уходить, если есть недосказанность,

Страшно умирать, если вера мала.

Горько признаваться в своих поражениях,

Голову склонив над потухшим костром,

Лето поглумилось над жизни движением,

Выругалось матом, осенним дождём…

Мы уйдём за ним и останемся в осени,

В этой глубине нам себя не спасти,

Только бы успеть донести, что приносим мы,

И не растерять на тернистом пути…

Время на стене неутомимое,

Нам его с тобой ни за что не догнать,

Где-то попадаем, а где-то и мимо,

И надо бы ложиться, ведь рано вставать…

Завтра будет тот же растрёпанный город,

Завтра будут люди и будут слова,

Только бы суметь сохранить то, что молодо,

Только бы признать то, в чем Вечность права…

Het maakt niet uit hoe ik smeekte, mijn hart gedwongen

Hoe ik ook wegliep, het haalde het weer in,

Probeer alleen voor uitzonderingen de regels,

En liefde gelooft niet in eenzaamheid.

En genegenheid gelooft niet in afstand,

Haastend rond en slaande spiegels voor hem,

Het doet pijn om te vertrekken als er een understatement is,

Het is verschrikkelijk om te sterven als het geloof klein is.

Het is bitter om je nederlagen toe te geven,

Hoofd gebogen over het gedoofde vuur,

De zomer bespotte de beweging van het leven,

Vervloekte obsceniteiten, herfstregen...

We zullen hem volgen en in de herfst blijven,

In deze diepte kunnen we onszelf niet redden,

Om tijd te hebben om over te brengen wat we brengen,

En niet te verliezen op het doornige pad...

Tijd aan de muur is onvermoeibaar,

Jij en ik zullen hem nooit inhalen,

Ergens komen we, en ergens passeren we,

En je moet naar bed gaan, want je moet vroeg opstaan...

Morgen zal dezelfde slordige stad zijn

Morgen zullen er mensen zijn en zullen er woorden zijn,

Gewoon om te kunnen houden wat jong is,

Al was het maar om te erkennen waar de Eeuwigheid in past...