Путь - Обе-Рек

Кому я бросаю слово,

Кто знал эти состоянья,

Кто внял голосу молчанья,

Кто был осенью наполнен…

Во мне дальняя дорога,

Во мне крик непостоянства,

А я в этом сонном царстве

Торчу бесконечно долго

И мне бы Небо песней накормить, но где

Пламя раздобыть, чтобы душу защитить

От зимних льдов

Naar wie ik het woord gooi

Wie kende deze staten?

Die luisterde naar de stem van de stilte,

Wie was gevuld met de herfst ...

Ik heb een lange weg

Er is een kreet van onstandvastigheid in mij,

En ik ben in dit slaperige koninkrijk

Ik blijf voor onbepaalde tijd rond

En ik zou de lucht voeden met een lied, maar waar?

Om een ​​vlam te krijgen om de ziel te beschermen

Van winterijs