Прошлогодняя трава - Обе-Рек

Юная истрёпанная ложь вечно будет

Наряжаться в честные глаза,

На весенних кухнях невтерпёж пьяным людям:

Смело отпускают тормоза.

Развенчалась гордая зима с талым снегом,

Солнце воскрешает города,

Я не умер, не сошёл с ума, но с разбегу,

Прыгаю в свободу иногда…

Припев:

До мечты как до Небес не достать рукой,

Даже с самой занебесной земной высоты,

Отправляйся с Богом, с Богом, будь сама собой,

Помнят прошлогодние цветы, помнят,

Знает прошлогодняя трава, знает,

Любит прошлогодняя река, любит,

Ох да!

Время расставляет по местам наши строки,

Как и раньше в них покоя нет,

Ты всё так же веришь поездам и глубоким,

Тихим откровеньям сигарет,

Я всё так же верю в диалог, не умея

Слушать собеседников своих,

Не читаю скучный эпилог, и не смею

Целовать предателей родных!

Припев:

На пустых страницах лица, птицы, звонкие голоса,

И сколько это длится: вечность или рваные полчаса?!

И ни кому из нас не спасти этой раненой красоты,

Но помнят прошлогодние цветы, помнят,

Знает прошлогодняя трава, знает,

Любит прошлогодняя река, любит…

Ох да!!!

Jonge, aan flarden gescheurde leugens zullen voor altijd zijn

Verkleed je in eerlijke ogen,

In lentekeukens zijn dronken mensen ondraaglijk:

Voel je vrij om de remmen los te laten.

Een trotse winter met smeltende sneeuw is gebroken,

De zon doet de steden herrijzen

Ik ging niet dood, ik werd niet gek, maar ik rende,

Ik spring soms de vrijheid in...

Refrein:

Een droom, zoals de hemel, kan niet met de hand worden bereikt,

Zelfs vanaf de meest hemelse aardse hoogte,

Ga met God, met God, wees jezelf

Onthoud de bloemen van vorig jaar, onthoud

Kent het gras van vorig jaar, weet

Houdt van de rivier van vorig jaar, houdt van,

Oh ja!

De tijd zet onze lijnen op hun plaats,

Net als voorheen is er geen vrede in hen,

Je gelooft nog steeds in treinen en diepe treinen,

Stille onthullingen van sigaretten

Ik geloof nog steeds in dialoog, niet kunnen

Luister naar je gesprekspartners

Ik lees geen saaie epiloog, en ik durf ook niet

Kus verraders familieleden!

Refrein:

Op lege pagina's staan ​​gezichten, vogels, sonore stemmen,

En hoe lang duurt het: de eeuwigheid of een verscheurd half uur?!

En niemand van ons kan deze gewonde schoonheid redden,

Maar ze herinneren zich de bloemen van vorig jaar, ze herinneren zich

Kent het gras van vorig jaar, weet

Houdt van de rivier van vorig jaar, houdt van...

Oh ja!!!