Питерская - Обе-Рек

Её время давно ушло,

Подарив на память морщины,

Её верность ей смеётся в лицо

Фотографией молодого мужчины…

Её дети сами собой,

Хотя и за стеной рядом,

И я не знаю, как жить с этим раненым взглядом,

И я не знаю, о чём говорить мне с тобой…

Зазвенела ручьями весна,

Напоив родники песней,

Расплатилась со стужей сполна,

Разослав крылатые вести…

Так знакомо, но так далеко,

Не вернуться путём прежним,

Haar tijd is al lang voorbij

Na rimpels als herinnering te hebben gegeven,

Haar loyaliteit lacht haar uit

Een foto van een jonge man...

Haar kinderen zelf

Hoewel achter de muur in de buurt,

En ik weet niet hoe ik moet leven met deze gewonde blik,

En ik weet niet waar ik met je over moet praten...

De lente klonk in stromen,

Na de bronnen te hebben gedronken met gezang,

Betaalde de kou volledig,

Het verzenden van gevleugeld nieuws...

Zo vertrouwd maar zo ver weg

Ga niet dezelfde weg terug