Небо - Обе-Рек

Запил мороз, окончательно скурвились дни,

Нас удивляя постылою мутностью глаз,

Не опускается знамя войны,

Но Небо греет свои руки о нас

Нам до весны ещё долгая долгая ночь,

Ты помоги в темноте не сойти мне с ума,

Небо простит, Небо сможет помочь,

Ведь Небо греет свою душу о нас

И знает о нас то, чего мы не знаем…

Стрелки часов продолжают уверенный ход,

Их философия так беспощадно проста,

Чаша пуста, в который уж раз,

Но Небо вновь включает звёзды для нас

Кто-то сказал мне, что Небо пустое окно,

Есть только мёртвый, вполне безразличный к нам газ,

Только я слышал от Неба одно –

Небо рвёт святое сердце за нас

И знает о нас то, чего мы не знаем…

De vorst spoelde weg, de dagen werden uiteindelijk lelijk,

ons verrassen met de hatelijke troebelheid van de ogen,

Het vaandel van oorlog valt niet,

Maar de lucht verwarmt zijn handen om ons heen

We hebben nog een lange lange nacht tot de lente,

Je helpt me om niet gek te worden in het donker,

De hemel vergeeft, de hemel kan helpen

De lucht verwarmt tenslotte zijn ziel om ons heen

Hij weet dingen over ons die wij niet weten...

De wijzers van de klok blijven vol vertrouwen bewegen,

Hun filosofie is zo genadeloos eenvoudig

De beker is leeg, voor de zoveelste keer

Maar de lucht zet de sterren weer aan voor ons

Iemand vertelde me dat de lucht een leeg raam is

Er is alleen dood, volledig onverschillig voor ons gas,

Alleen hoorde ik uit de hemel één ding -

De lucht verscheurt het heilige hart voor ons

Hij weet dingen over ons die wij niet weten...