Летняя - Обе-Рек

Двери распахнуло долгожданное лето

В мир, где всё наполнено благой суетой.

Мы с тобой с весны не по погоде одеты,

Дома не сидится, и противен покой.

Место рюкзакам за молодыми плечами,

Место молодым ногам на твёрдой земле,

Песнями пугали тишину мы ночами,

По утрам костры будили в сонной золе.

Небо синее,

Грозовые облака,

А ты красивая,

И широкая река…

Лето разбивает окна нашей квартиры

Кирпичами солнечных горячих лучей,

Пусто в этом зимнем однокомнатном мире,

Нас позвали травы и прохладный ручей.

Нам дарили песни развесёлые птицы,

Ладили венки нам полевые цветы,

И шептали тайны ветра сосны-сестрицы,

Улыбалась небу беззаботная ты.

Небо синее…

Наше лето — отголосок вечного Лета,

Жизни утверждение во всей правоте,

Только вот беда — оно ведь будет раздето

И распято осенью на жёлтой листве.

Птицы собираются предательски в стаи,

Оставляя нас пред этим бледным лицом,

Не грусти, родная, лето всё ж воскресает

И победу празднует над смертным венцом.

De langverwachte zomer heeft zijn deuren geopend

Naar een wereld waar alles gevuld is met goede ijdelheid.

Sinds de lente zijn we niet gekleed voor het weer,

Je kunt niet thuis zitten en vrede is walgelijk.

Een plek voor rugzakken achter jonge schouders,

Een plek voor jonge voeten op vaste grond,

We deden de stilte schrikken met liedjes 's nachts,

In de ochtenden werden de vuren gewekt in slaperige as.

De lucht is blauw,

onweerswolken,

En je bent mooi,

En een brede rivier...

Zomer breekt de ramen van ons appartement

Bakstenen van de hete stralen van de zon,

Leeg in deze winterse eenkamerwereld

We werden geroepen door grassen en een koele beek.

Vrolijke vogels gaven ons liedjes,

Wilde bloemen maakten kransen voor ons,

En zuster dennen fluisterde de geheimen van de wind,

Je lachte naar de zorgeloze lucht.

De lucht is blauw…

Onze zomer is een echo van de eeuwige zomer,

Levensbevestiging in alle juistheid,

Alleen hier is het probleem - het zal worden uitgekleed

En gekruisigd in de herfst op geel blad.

Vogels verzamelen zich verraderlijk in zwermen,

Ons verlaten voor dit bleke gezicht

Wees niet verdrietig, lieverd, de zomer komt nog steeds tot leven

En viert de overwinning op de kroon des doods.