Горе - Обе-Рек

Ну и как теперь жить?

Не заклеить, не сшить

Раны бледной души

От заточки в глуши горя, горя.

Словно выстужен храм,

Словно гири к рукам,

Вот бы к людям, но сам –

В одиночество, в сад горя, горя.

Если сможешь не тушить, в новой коже пережить,

Если сможешь рассказать, горе станет понимать,

Обнимать тебя, обнимать тебя,

Понимать тебя, понимать тебя.

Не спешить, не лететь,

Просто молча терпеть,

В сердце скудная медь,

А не золото, ведь горе, горе.

И не поиск, не месть,

И не лечь, и не сесть,

Только страшная весть,

И не выпить, не съесть горя, горя…

Если сможешь не тушить, в новой коже пережить,

Если сможешь рассказать, горе станет понимать,

Обнимать тебя, обнимать тебя,

Понимать тебя, понимать тебя.

Nou, hoe moet je nu leven?

Niet lijmen, niet naaien!

Wonden van een bleke ziel

Van verscherping in de wildernis van verdriet, verdriet.

Als een gehulde tempel

Zoals gewichten voor handen

Dat zou voor mensen zijn, maar hijzelf...

In eenzaamheid, in de tuin van verdriet, verdriet.

Als je niet kunt blussen, overleef dan in een nieuwe huid,

Als je het kunt zien, zal verdriet het begrijpen

knuffel je knuffel je

Begrijp je, begrijp je.

Haast je niet, vlieg niet

Wees gewoon stil

In het hart van mager koper,

En geen goud, want verdriet, verdriet.

En niet zoeken, geen wraak nemen,

En ga niet liggen en ga niet zitten,

Alleen verschrikkelijk nieuws

En drink niet, eet geen verdriet, verdriet ...

Als je niet kunt blussen, overleef dan in een nieuwe huid,

Als je het kunt zien, zal verdriet het begrijpen

knuffel je knuffel je

Begrijp je, begrijp je.