Volevo perdonarti, almeno - Niccolo Agliardi, Ermal Meta

Ti aspetto dove hai scelto tu

Sul finale

La corsa era ad ostacoli

Ma reale

Ti assomiglio da quando

Mi hai detto «si parte»

Poi siamo nati

E mi piego da quando

Un dolore qualunque

Ci ha allontanati

Non ho bisogno di te

Per poterti indovinare

Tu non dormi da mai

Io sto sveglio da troppe ore

So così tanto di te

Che è un peccato

Non sbagliare

E ti sento dall’orgoglio

Che è un brandello di noi

Scordarsi è un abitudine oramai

Talmente prevedibile che ti annoi

Così provi a mandarmi

Segnali di resa disordinati

Io che copro distanze

Con pezzi d’amore recuperati

Non ho bisogno di te

Per poterti indovinare

Tu non dormi da mai

Io sto sveglio da troppe ore

E non so dirti perché

Ma continuo a continuare e divido

Un sorso d’aria

E tutto il resto per due

Oh oh

Io ti conosco

Fai pace con le crepe gli spigoli del muro

Io non riesco

E alla periferia

Di un cielo più sereno

Avrei voluto odiarti almeno

Non ho bisogno di te

Per poterti indovinare

Tu non dormi da mai

Io sto sveglio da troppe ore

Siamo sporchi di terra

Imbeccati senza pericolo

Ed alziamo una birra

A brindare a un amore in bilico

E scommettere sulla ragione

Perdendoci sul più bello

Senza stare a pensare

Che il cuore ha più stanze di un bordello

Io ti conosco

E alla periferia

Di un cielo più sereno

Volevo perdonarti almeno

Ik wacht op je waar je hebt gekozen

op de finale

De race was een hindernisbaan

maar echt

Sindsdien ben ik zoals jij

Je zei me "laten we gaan"

Toen werden we geboren

En sindsdien ben ik aan het folden

Elke pijn

Hij duwde ons weg

ik heb je niet nodig

Om te kunnen raden

Je hebt nog nooit geslapen

Ik ben te veel uren wakker geweest

Ik weet zoveel van je

Wat jammer is

Vergis je niet

En ik voel je met trots

Dat is een stukje van ons

Vergeten is tegenwoordig een gewoonte

Zo voorspelbaar dat je je gaat vervelen

Dus je probeert me te sturen

Rommelige overgavesignalen

ik die afstanden overbrugt

Met stukjes liefde teruggevonden

ik heb je niet nodig

Om te kunnen raden

Je hebt nog nooit geslapen

Ik ben te veel uren wakker geweest

En ik kan je niet vertellen waarom

Maar ik blijf doorgaan en deel

Een slokje lucht

En de rest voor twee

Oh Oh

ik ken jou

Sluit vrede met de scheuren in de hoeken van de muur

ik kan niet

En aan de rand

Van een meer serene lucht

Ik had je op zijn minst willen haten

ik heb je niet nodig

Om te kunnen raden

Je hebt nog nooit geslapen

Ik ben te veel uren wakker geweest

We zijn vuil van de aarde

Vangen zonder gevaar

En laten we een biertje heffen

Om te proosten op een liefde in balans

En wedden op reden

Onszelf verliezen op de mooiste

Zonder na te denken

Dat het hart meer kamers heeft dan een bordeel

ik ken jou

En aan de rand

Van een meer serene lucht

Ik wilde je op zijn minst vergeven