Occhiali da luna - Murubutu, Dutch Nazari, Willie Peyote

E là la notte si strusciava sopra i muri in centro

Dalla via del decumano fino all’ateneo

Poi strisciava fra i lampioni per guardarsi meglio

E balbettava due, tre nomi con le luci al neon

La città che s’accascia su un fianco

Col capo sul marmo, chiude gli occhi e dentro ad una via

Ha un altro sguardo, col cardio più calmo, lo spasmo è in ritardo

Ed il silenzio muta in melodia

E fuori il cielo è tutto a blocchi scuri, a tocchi cupi

Che qua ad occhi aperti è come ad occhi chiusi

Chiuso dentro al suo studio, nel buio

Uno scrittore accende il lume e inizia la bugia

E coi suoi occhi traccia i segni, sparge i semi

E nella notte li feconda con un solo morso

Mentre la pioggia spazza i cieli, batte i piedi

Porta a terra ogni pensiero che volava via

Lasciando il posto all’ipnosi di un alias

Finzioni che scambian elettroni nell’aria

Offrendo i polsi, narcosi dell’alba

Tutta la notte fra i bagliori della sua poesia

Ed ogni dubbio sembra frutto di un piano

E a un certo punto sembra tutto più umano

Quando c'è buio vedo tutto più chiaro

La notte è nella penna e resta in sua balia-ia

Partirò

Mentre tutti gli altri dormono

E la notte è scura

E userò

Per vedere meglio al buio

E non aver paura

Occhiali da luna

Sto affinando le conoscenze

Sto curando le sofferenze

Senza leggere le avvertenze

Sto ignorando le conseguenze

Finisce l’estate, arriva un altro autunno

Giornate stonate, io non le autotunno

La notte mi accarezza e quando arriva il buio

Ci osserva taciturno darci baci a turno

Scrivo solo di notte da questa parte del mondo

Come chi dall’altra scrive solo di giorno

Dolce nostalgia figlia di un ricordo

La penna sa la via e danza sopra al foglio

Le migliori idee volano basse

A volte le intercetto quando sono steso a letto

E allora mi alzo per andare a scriverle di getto

Cercando di far piano come i gatti sopra al tetto

Perché tu ti addormenti di sera e ti risvegli col sole

Esattamente come la canzone

Con tutto che io non voglio svegliarti

E va a finire che poi respiro piano per non far rumore

Partirò

Mentre tutti gli altri dormono

E la notte è scura

E userò

Per vedere meglio al buio

E non aver paura

Occhiali da luna

E spesso me ne vado solo per sentire il suono della porta

Alle mie spalle mentre scendo 'sti gradini tre alla volta

E lei dormiva o forse se n'è accorta e pensa

Dire ciao stasera era già troppa confidenza

E la confidenza è un’arma a doppio taglio

Quando il suo pensiero mi tiene al guinzaglio

Quando fuori è freddo ed io sono il solo a camminare

Mangio 'sta notte come fossi in chimica, senza masticare

Nel silenzio siamo complici

Avvolto da 'sti portici

La strada è un foglio bianco e queste gambe sono forbici

Io sono leggenda finché non si sveglian tutti

Mi godo questo limbo in cui non serviranno trucchi

E quell’auto in lontananza

Sull’asfalto bagnato sembra il fruscio di un vinile su cui tu sai

È incisa una canzone che conosci a memoria

Ne sei sicuro ma non parte mai

Io non so cos'è l’ispirazione

Mi trova lei a sua discrezione

Le canzoni nascono da sole

Come i vampiri scappano col sole

Partirò

Mentre tutti gli altri dormono

E la notte è scura

E userò

Per vedere meglio al buio

E non aver paura

Occhiali da luna

En daar wreef de nacht over de muren in het centrum

Van via del decumano naar de universiteit

Toen kroop hij tussen de straatlantaarns om zichzelf beter te kunnen zien

En stamelde twee, drie namen met neonlichten

De stad die op zijn kant instort

Met zijn hoofd op het marmer, sluit hij zijn ogen en binnen in een straat

Hij heeft een andere blik, met rustiger cardio, de spasme is vertraagd

En de stilte verandert in een melodie

En buiten is de lucht helemaal in donkere blokken, met donkere accenten

Dat hier met open ogen is als met gesloten ogen

Opgesloten in zijn studeerkamer, in het donker

Een schrijver steekt de lamp aan en begint de leugen

En met zijn ogen volgt hij de tekenen, zaait hij de zaden

En 's nachts bevrucht het ze met een enkele hap

Terwijl de regen door de lucht veegt, stampt hij met zijn voeten

Breng alle gedachten die wegvlogen naar beneden

Plaats maken voor de hypnose van een alias

Ficties die elektronen in de lucht uitwisselen

Het aanbieden van de polsen, narcose van de dageraad

De hele nacht in de gloed van zijn poëzie

En elke twijfel lijkt het resultaat te zijn van een plan

En op een gegeven moment lijkt het allemaal menselijker

Als het donker is zie ik alles duidelijker

De nacht zit in de pen en blijft overgeleverd aan zijn genade

ik zal vertrekken

Terwijl iedereen slaapt

En de nacht is donker

En ik zal gebruiken

Beter zien in het donker

En wees niet bang

maan bril

Ik ben mijn kennis aan het bijschaven

Ik zorg voor het lijden

Zonder de waarschuwingen te lezen

Ik negeer de gevolgen

De zomer loopt ten einde, er komt weer een herfst aan

Slechte dagen, ik val er niet voor

De nacht streelt me ​​en als het donker wordt

Hij kijkt naar ons zwijgzaam en geeft ons op zijn beurt kusjes

Ik schrijf alleen 's nachts aan deze kant van de wereld

Zoals degenen die daarentegen alleen overdag schrijven

Zoete nostalgie, dochter van een herinnering

De pen weet de weg en danst op het laken

De beste ideeën vliegen laag

Soms vang ik ze als ik in bed lig

En dan sta ik op om haar meteen te schrijven

Proberen stil te zijn als de katten op het dak

Omdat je 's avonds in slaap valt en wakker wordt met de zon

Net als het liedje

Met dat alles wil ik je niet wakker maken

En het blijkt dat ik dan langzaam adem om geen lawaai te maken

ik zal vertrekken

Terwijl iedereen slaapt

En de nacht is donker

En ik zal gebruiken

Beter zien in het donker

En wees niet bang

maan bril

En vaak vertrek ik alleen om het geluid van de deur te horen

Achter me als ik deze treden met drie tegelijk afga

En ze sliep of misschien merkte ze het en denkt

Gedag zeggen vanavond was al teveel vertrouwen

En vertrouwen is een tweesnijdend zwaard

Wanneer zijn gedachte me aan de lijn houdt

Als het buiten koud is en ik de enige ben die loopt

Ik at vanavond alsof ik in de scheikunde zat, zonder te kauwen

In stilte zijn we medeplichtigen

Verpakt in deze arcades

De weg is een blanco vel en deze benen zijn een schaar

Ik ben een legende totdat iedereen wakker wordt

Ik geniet van deze limbo waar geen trucs nodig zijn

En die auto in de verte

Op het natte asfalt lijkt het het geritsel van een vinyl waarop je wel weet

Een lied dat je uit je hoofd kent, is gegraveerd

Je bent er zeker van, maar het begint nooit

Ik weet niet wat inspiratie is

Ze vindt me naar eigen goeddunken

De liedjes zijn vanzelf geboren

Hoe vampiers wegrennen met de zon

ik zal vertrekken

Terwijl iedereen slaapt

En de nacht is donker

En ik zal gebruiken

Beter zien in het donker

En wees niet bang

maan bril