La somma - Mr.Rain, Martina Attili

Conta tutto ciò che sai di me

Tanto sai contare fino a zero

Conoscersi da sempre e non sapere niente

Io non so contare su di te

Tu che eri tutto quello che volevo

Ora sei quasi inesistente

Ma la colpa è solo mia

Ho perso il conto di tutti gli sbagli

Siamo frammenti di vetro in mezzo ai diamanti

Proverò a darti quello che non hai avuto dagli altri

Ma resta qui il tempo di dimenticarti

Ti prego non bruciare quel che c'è

Sto fuori, non pensare troppo a me

Che non ha senso chiedersi perché

La somma degli sbagli, diviso due fa te

Non ho mai trovato le parole giuste

Per dirti ciò che leggi dentro la mia iride

Ma se chiudi gli occhi noterai che

Dentro di te è il luogo migliore dove ho scelto di vivere

Lasciarti andare è l’ultima cosa che voglio

Lascia che ogni attimo sia degno di un ricordo

Questo sembra un brutto sogno

La distanza ci farà rendere conto

Di chi abbiamo realmente bisogno

Mi hai conosciuto che indossavo

Un vestito fatto di lividi

Alla fine non siamo così simili

A volte mi guardo dentro e trovo solo un vuoto immenso

Ed è per questo che quando mi guardi soffri di vertigini

Ti prego non bruciare quel che c'è

Sto fuori, non pensare troppo a me

Che non ha senso chiedersi perché

La somma degli sbagli, diviso due fa te

E non andava niente

Ma sembrava il paradiso

L’universo dei miei sbagli

Visto da vicino

E un po' ci spero ancora

Non è vero che ho deciso

Perché torni sempre all’improvviso

Ti prego non bruciare quel che c'è

Sto fuori, non pensare troppo a me

Che non ha senso chiedersi perché

Perché

Ti prego non bruciare quel che c'è

Sto fuori, non pensare troppo a me

Che non ha senso chiedersi perché

La somma degli sbagli, diviso due fa te

Alles wat je over mij weet telt

Je weet toch hoe je tot nul moet tellen

Altijd elkaar kennen en van niets weten

Ik kan niet op je rekenen

Jij die alles was wat ik wilde

Nu ben je bijna niet meer aanwezig

Maar de fout ligt alleen bij mij

Ik ben alle fouten uit het oog verloren

Wij zijn fragmenten van glas in het midden van diamanten

Ik zal proberen je te geven wat je niet van anderen hebt gekregen

Maar de tijd blijft hier om je te vergeten

Verbrand alsjeblieft niet wat er is

Ik ben weg, denk niet teveel aan mij

Het heeft geen zin om te vragen waarom

De som van de fouten, gedeeld door twee, ben jij

Ik heb nooit de juiste woorden gevonden

Om je te vertellen wat je in mijn iris leest

Maar als je je ogen sluit, merk je dat

Binnen in jou is de beste plek waar ik heb gekozen om te leven

Je laten gaan is het laatste wat ik wil

Laat elk moment een herinnering waard zijn

Dit lijkt een boze droom

Afstand zal ons doen beseffen

Wie hebben we echt nodig?

Je wist dat ik droeg

Een jurk gemaakt van blauwe plekken

Uiteindelijk lijken we niet zo op elkaar

Soms kijk ik naar binnen en vind ik alleen een immense leegte

En daarom word je duizelig als je naar me kijkt

Verbrand alsjeblieft niet wat er is

Ik ben weg, denk niet teveel aan mij

Het heeft geen zin om te vragen waarom

De som van de fouten, gedeeld door twee, ben jij

En niets klopte

Maar het voelde als de hemel

Het universum van mijn fouten

Van dichtbij gezien

En ik hoop nog steeds op een klein beetje

Het is niet waar dat ik heb besloten

Omdat je altijd plotseling terugkomt

Verbrand alsjeblieft niet wat er is

Ik ben weg, denk niet teveel aan mij

Het heeft geen zin om te vragen waarom

Omdat

Verbrand alsjeblieft niet wat er is

Ik ben weg, denk niet teveel aan mij

Het heeft geen zin om te vragen waarom

De som van de fouten, gedeeld door twee, ben jij