Zueinander - Monika Martin

Zueinander führt der Weg,

den der Morgen mit uns geht.

Zueinander, noch einmal,

alles and´re ist egal.

In uns beiden fand die Zeit

eine neue Zärtlichkeit.

Zueinander, immer mehr,

zueinander, miteinander,

schön und schwer.

Liebe war nur noch ein Wort,

um zu bleiben, ging ich fort.

Neugeboren aufgewacht

sind wir beide nach der Nacht.

Miteinander glücklich sein,

nichts bereu´n und nichts verzeih´n.

Aufeinander zuzugeh´n,

in den Augen, dieses Staunen

ist so schön.

Zueinander führt der Weg,

den der Morgen mit uns geht.

Zueinander, schön und schwer,

zueinander, miteinander,

immer mehr.

De weg leidt naar elkaar

dat de ochtend met ons meegaat.

elkaar nog een keer

al het andere doet er niet toe.

We hebben allebei de tijd gevonden

een nieuwe tederheid.

naar elkaar, meer en meer

naar elkaar, naar elkaar,

mooi en zwaar.

liefde was maar een woord

om te blijven ging ik weg.

Pasgeboren wakker

zijn we allebei na de nacht?

samen gelukkig zijn

heb nergens spijt van en vergeef niets.

elkaar benaderen

in de ogen, deze verbazing

is zo mooi.

De weg leidt naar elkaar

dat de ochtend met ons meegaat.

Aan elkaar, mooi en zwaar,

naar elkaar, naar elkaar,

altijd meer.