Time Immemorial - Marketa Irglova

Wounded soldier, rest a while

In this hosue you’re safe from harm

Let the war fight itself

Don’t be alarmed

Though I wear a uniform of your army’s enemy

I am no enemy to you

We didn’t start this war, or the one before

All we’ve ever wanted was to love in peace

War is the mindset of those threatened by the thought

Of losing power, and control, don’t you see

We have been our worst enemy

But you and I have minds of our own

We can choose to disengange

From the collective misperception

Of the kind of war that’s being waged here

We’re living in fear

Life, like the stream running through

The many hills and plaines of landscape you

To meet the greater body of the sea

There, not diminished but built upon

It returns itself to where it came from

So can it be with you and me

We are the heart and soul of our greater whole

All we’ve ever wanted was to come home to ourselves

Since time immemorial there’s been conflict and war

Each new one greater than the one before

Don’t you see we have been our sole enemy?

But you and I can break the circle

We don’t have to feed the flames

Pointing fingers, blaming others

We are all to blame around here

For living in fear

Gewonde soldaat, rust even

In dit huis ben je veilig voor kwaad

Laat de oorlog zichzelf uitvechten

Schrik niet

Hoewel ik een uniform draag van de vijand van je leger

Ik ben geen vijand van jou

We zijn deze oorlog niet begonnen, of de vorige

Alles wat we ooit hebben gewild, was in vrede liefhebben

Oorlog is de mentaliteit van degenen die bedreigd worden door de gedachte

Van het verliezen van macht en controle, zie je niet?

We zijn onze ergste vijand geweest

Maar jij en ik hebben een eigen mening

We kunnen ervoor kiezen om te ontkoppelen

Van de collectieve misvatting

Van het soort oorlog dat hier wordt gevoerd

We leven in angst

Leven, zoals de stroom die er doorheen stroomt

De vele heuvels en vlaktes van het landschap u

Om het grotere lichaam van de zee te ontmoeten

Daar, niet verminderd maar gebouwd op

Het keert zichzelf terug naar waar het vandaan kwam

Zo kan het met jou en mij zijn

Wij zijn het hart en de ziel van ons grotere geheel

Het enige wat we ooit wilden, was thuiskomen bij onszelf

Sinds onheuglijke tijden is er conflict en oorlog

Elke nieuwe groter dan de vorige

Zie je niet dat we onze enige vijand zijn geweest?

Maar jij en ik kunnen de cirkel doorbreken

We hoeven de vlammen niet te voeden

Met de vinger wijzen, anderen de schuld geven

We hebben hier allemaal de schuld

Om in angst te leven