Tajemniczy uśmiech - Marek Grechuta

W każdym starszym mieście znajdziesz takie domy

Które stoją kilka wieków niewzruszone

Zapatrzy się w okno cichy nieznajomy

I ujrzy jak ktoś też patrzy w jego stronę

Kobieta ubrana z tamtych lat żywotnych

Lekko się uśmiecha, niepewna przybysza

Wykrzykujesz nagle imię jej gwałtownie-

Gioconda!

Lecz w oknie pustka, wokół cisza

Gioconda to ona przemyka

Po pięknych krużgankach, przestronnych komnatach

Tam gdzie łuk odcieni, tam gdzie bazylika

Gdzie zdobne portale arkadów kantata

To jej, to jej uśmiech zyskał sobie sławę

Dzisiaj znam plakaty z uśmiechem pełniejszym

Reklamują pastę, papierosy, kawę

Sukienki, obuwie o kształcie piękniejszym

I jeszcze do tego samochód na trawie

Samolot w obłokach, rakietę na księżyc

Jak na Leonarda Da Vincii wystawie

Pomysłów dawniejszych

Gioconda jej uśmiech na twarzy

Świat cudów techniki nieśmiało nam wieszczy

O którym od wieków człowiek ciągle marzy

Byleby to nie był jednak świat złowieszczy

Idziesz przez te bramy które znają wieki

Patrzysz na podwórka, balkony zmurszałe

Widzisz jak przepływa tędy czas kaleki

I jak dawne piękno staje się niestałe

A kiedy zupełnie rozpadnie się w nicość

Ten świat starych murów, bo był przestarzały

Przypomni się wtedy smutne, blade lico

I uśmiech już wtedy bardziej zrozumiały

Gioconda to ona przemyka

Po pięknych krużgankach, przestronnych komnatach

Tam gdzie łuk odcieni, tam gdzie bazylika

Gdzie zdobne portale arkadów kantata

Zulke huizen vind je in elke oude stad

Die al eeuwen onwankelbaar zijn

De stille vreemdeling zal naar het raam staren

En hij zal ook iemand in zijn richting zien kijken

Een vrouw gekleed uit die jaren van het leven

Ze lacht een beetje, onzekere nieuwkomer

Plots roep je haar naam met geweld

Gioconda!

Maar er is niets in het raam, er is stilte rondom

Gioconda, ze sluipt

Rondom prachtige kloosters, ruime kamers

Waar de boog der tinten is, daar is de basiliek

Waar zijn de decoratieve portalen van de cantate-arcades

Zij is het, het is haar glimlach die naam heeft gemaakt

Vandaag ken ik posters met een vollere glimlach

Ze adverteren pasta, sigaretten, koffie

Jurken, schoenen met een mooiere vorm

Plus een auto op het gras

Vliegtuig in de wolken, raket naar de maan

Zoals op de Leonardo Da Vincia-tentoonstelling

oudere ideeën

Gioconda haar glimlach op haar gezicht

De wereld van technologische wonderen vertelt hij ons verlegen

Mensen dromen al eeuwen van

Zolang het geen sinistere wereld was

Je gaat door deze poorten die eeuwen kennen

Je kijkt naar de binnenplaatsen, de balkons zijn verrot

Zo zie je hoe kreupel de tijd verstrijkt

En hoe de oude schoonheid onstandvastig wordt

En wanneer het volledig instort in het niets

Deze wereld van oude muren omdat het verouderd was

Dan wordt het droevige, bleke gezicht herinnerd

En de glimlach was toen begrijpelijk

Gioconda, ze sluipt

Rondom prachtige kloosters, ruime kamers

Waar de boog der tinten is, daar is de basiliek

Waar zijn de decoratieve portalen van de cantate-arcades