Pieśń dla ludzi plonów - Marek Grechuta

Krajobrazów świata stron

Mówi co człowiek potrafi

Kiedy mądrość zdobi tron

Mądrość która dzisiaj sięga

Hen ku gwiazdom w ciemną noc

Wierzę że jest jak przysięga

Ziemi której bierze moc

Ziemi która tak nas karmi

Dając siłę na przyszłośc dni

Kiedy na zielonej darni

Człowiek zbiera plony dając mi

Chleb zdobyty wielkim trudem

Spiętych pleców, silnych rąk

Na kolanach w polu gródek

By wypełnić stołów krąg

Wierszem tym się dla nich modlę

O dobre słońce, dobre deszcze

By nie było im żle potem

Gdy wciąż mało chleba jeszcze

Choć w oddali, gdzieś na drodze

W bród pojazdów pędzi w dal

Oni klęczą w bożej trwodze

Choć podróży przecież żal

Plony ziemi niosą w rękach

Świat się im do pasa kłania

Ciała ich przeszywa męka

Od tych skłonów, od klękania

A gdy wśród stołów radości

Ja przed nimi w duszy klękam

Marzą aby dla miłości

Służył chleb zdobyty w mękach

Moja pieśń dla tych co klęczą

Przed ołtarzem bożych darów

Tak jak ci co nocą ślęczą

By dokonać nowych czarów

Składam pieśń do rąk spękanych

Rozmodlonych w żyznej glebie

Gdy goicie kolan rany

Pamięci o Was w moim śpiewie

Landschappen van de feestwereld

Hij zegt wat een man kan doen

Wanneer wijsheid de troon siert

Wijsheid die vandaag teruggaat

Kip naar de sterren in de donkere nacht

Ik geloof dat het als een eed is

Het land dat hij de macht overneemt

Het land dat ons zo voedt

Sterkte voor de komende dagen

Wanneer op groen gras

Man oogst gewassen door mij te geven

Het brood werd met veel moeite gewonnen

Gespannen rug, sterke handen

Op mijn knieën, een erf in het veld

Om de tabellen in een cirkel te vullen

Ik bid voor hen met dit vers

Goede zon, goede regen

Zodat ze achteraf niet slecht zouden zijn

Als er nog weinig brood over is

Hoewel in de verte, ergens op de weg

Hij rent naar voren in de verte

Ze knielen in angst voor God

Al is het jammer voor de reis

Ze dragen de gewassen van het land in hun handen

De wereld buigt voor hun middel

Hun lichamen worden gekweld

Van deze bochten, van het neerknielen

En wanneer tussen de tafels van vreugde

Ik kniel in mijn ziel voor hen

Ze dromen voor liefde

Brood gewonnen in kwelling geserveerd

Mijn lied voor degenen die knielen

Voor het altaar van Gods gaven

Net als degenen die 's nachts zweten

Om nieuwe spreuken uit te voeren

Ik vouw het lied naar mijn gebroken handen

Ze bidden in vruchtbare grond

Wanneer je kniewonden geneest

Onthoud je in mijn zang