Igła - Marek Grechuta

W palcach świeci mi igła znaleziona w stogu

Patrzę poprzez jej ucho — w niebie stoi sokół

Patrzę w rzekę a ryba stoi w poprzek rzeki

Patrzę w las, widzę drzewo całe w łuskach siekier

Poprzez ucho igielne słucham głosów świata

Trzeszczy ogień, dzwon bije i popiół opada

Igłę w palcach odwracam na jej ostrym końcu

Zbieram kroplę ludzkiej krwi

Człowiek w cień przemieniony światła w oczach szuka

Powieki mu zlepia dymu ciemna smuga

Ledwie tyle co soli ujął światła w palce

Igłę można nim powlec lub naostrzyć lancet

Martwa rzeka ustaje, cień zarasta drogi

Patrzą w lasach zwierzęta, człowiek patrzy w ogień

W palcach świeci mi igła znaleziona w stogu

Een naald gevonden in een hooiberg gloeit in mijn vingers

Ik kijk door haar oor - er is een valk in de hemel

Ik kijk naar de rivier en de vis staat aan de overkant van de rivier

Ik kijk het bos in, ik zie een boom vol bijlschubben

Door het oog van de naald luister ik naar de stemmen van de wereld

Het vuur knettert, de bel gaat en de as valt

Ik draai de naald in mijn vingers aan het scherpe uiteinde

Ik verzamel een druppel mensenbloed

Een man getransformeerd in een schaduw zoekt licht in zijn ogen

Zijn oogleden zijn gestreept met donkere rook

Nauwelijks zoveel zout raakte de lichten met zijn vingers

Je kunt de naald ermee bedekken of een lancet slijpen

De dode rivier stopt, de wegen zijn overwoekerd met schaduw

De dieren kijken naar de bossen, de man kijkt naar het vuur

Een naald gevonden in een hooiberg gloeit in mijn vingers