Le curé et les loups - Manau

On les entend, mais on ne les voit jamais dans la nuit

Contre le vent, ils attendent impatients, fous de rage

Et d’envie de sang, à l’affut du moindre corps qui s’est affaibli

Voici venu le temps où on les revoit traîner par ici

En clan, en meute, en formation toujours bien définie

Les dents dehors, affamés, prêts à combler

L’appétit grisant qu’ils ont depuis que l’hiver a posé son nid

Un drôle de sentiment a envahi tous les gens du pays

Priez, et que personne ne sorte dehors quand le soir est tombé

N’amusez pas la mort, Ankou saura vous retrouver

Au-delà du décor, le tableau n’est pas étranger

Vous le connaissez bien mes frères, ils reviennent chaque année

Allez, et que chacun ne rentre chez lui sans une torche allumée

Afin que je puisse le voir du haut de mon clocher

Je ne suis que le père, l’enfant, du pays, le curé

Mais je ne laisserai pas faire les bêtes s’amuser du berger

Pardonnez mes offenses, moi qui n’ai jamais écouté

La moindre différence, pour mieux vous condamner

Pardonnez ce silence, ces mots que je n’ai pas compté

Et si vient la violence, elle ne fait que passer

Souvent quand je pense à mes ouailles et à notre communauté

Je n’ai que des sentiments de bonheur et d’amitié

Moi qui n’ai jamais eu vent de grands pêcheurs égarés

Même les courants n’ont pas suffi à me les éloigner

Avé Marie, que chacun de nous par ton esprit soit béni

Que le vilain comprenne bien qu’il n’est pas ici chez lui

Qu’il rappelle ses chiens, sa meute, son malheur, son envie

Sous la protection de ses saints, ce village, non, n’est pas maudit

Alors n’ayez pas peur, mes amis, de ces loups errants

Ces rôdeurs de la nuit venus dévorer nos enfants

Si le danger existe, c’est de la colline qu’il descend

Profitant de ces temps si tristes, ainsi sauront les mécréants

Bien sûr la nuit a pris dans ses bras le village puis est passée

Elle a tourné la page sur un soir d’hiver et glacé

A deux pas du rivage le bruit des hommes est fatigué

Les bateaux et leurs équipages venaient tout juste de rentrer

Ils ont pris la rue principale tout en braillant très fort

«N'y-a-t-il personne de matinal ici dans ce vieux port ?»

Les rires fusaient, les blagues résonnaient fort dans ce décor

Mais arrivés à la grand place, tout s’arrêta net et alors

Ils virent les enfants sur le côté en train de pleurer

Les femmes agenouillées sur le parvis et apeurées

Devant un corps sans vie complètement déchiqueté

Son serment dans la main écrit, ainsi nous quitta le curé

We horen ze, maar we zien ze 's nachts nooit

Tegen de wind in wachten ze ongeduldig gek van woede

En verlangen naar bloed, op zoek naar het minste lichaam dat verzwakt is

Het is tijd om ze hier weer te zien rondhangen

In clan, in roedel, in formatie altijd goed gedefinieerd

Tanden eruit, hongerig, klaar om te vullen

De bedwelmende eetlust die ze hebben sinds de winter zijn nest heeft gelegd

Een grappig gevoel is alle mensen van het land binnengevallen

Bid, en niemand gaat naar buiten als de avond is gevallen

Amuseer de dood niet, Ankou zal je vinden

Buiten het decor is het schilderij geen onbekende

Je weet het goed mijn broers, ze komen elk jaar terug

Kom op, en laat niemand naar huis gaan zonder een brandende fakkel

Zodat ik het vanaf mijn toren kan zien

Ik ben gewoon de vader, het kind, het land, de priester

Maar ik laat de beesten geen plezier hebben met de herder

Vergeef mijn overtredingen, ik die nooit luisterde

Het kleinste verschil, hoe beter om je te veroordelen

Vergeef deze stilte, deze woorden telde ik niet

En als het geweld komt, gaat het gewoon over

Vaak als ik aan mijn kudde en onze gemeenschap denk

Ik heb alleen gevoelens van geluk en vriendschap

Ik die nog nooit van grote verloren vissers had gehoord

Zelfs de stroming was niet genoeg om me weg te houden

Wees gegroet Maria, moge ieder van ons door uw geest gezegend worden

Laat de slechterik begrijpen dat hij hier niet thuis is

Laat hem zijn honden terugroepen, zijn roedel, zijn ongeluk, zijn afgunst

Onder de bescherming van zijn heiligen is dit dorp, nee, niet vervloekt

Dus heb geen angst, mijn vrienden, voor deze zwervende wolven

Die nachtrovers komen onze kinderen verslinden

Als er gevaar is, komt hij de heuvel af

Profiteren van deze tijden zo triest, zo zullen de ongelovigen weten

Natuurlijk omarmde de nacht het dorp en ging toen voorbij

Ze sloeg de pagina om op een ijzige winteravond

Twee stappen van de kust is het lawaai van mannen moe

De boten en hun bemanning waren net terug

Ze namen de hoofdstraat terwijl ze heel hard brullen?

'Is er hier in deze oude haven geen vroege vogels?'

Gelach barstte los, grappen klonken luid in deze setting

Maar toen we bij het centrale plein kwamen, stopte alles en toen

Ze zagen de kinderen aan de kant huilen

De vrouwen knielend op het voorplein en bang

Voor een volledig verscheurd levenloos lichaam

Zijn eed in zijn hand geschreven, dus de priester verliet ons