Faut pas tiser en Bretagne - Manau

Le banlieusard a rv de a!

Je me demande encore pourquoi

j’tais en haut d’un phare.

La mer tait forte, il y avait du brouillard.

Le vent claquait les portes et j’tais parfois dans le noir.

Quand un SOS fit du bruit dans la pice,

un cri de dtresse, une voix de desse.

Mais qu’est-ce qu’il fallait faire moi qui n’y connais

rien?

Rpondre de manire comme si j’tais un vrai marin.

Bonjour madame, me recevez-vous?

Je prends dans la main oui le Mic, maintenant c’est vous.

Pas de rponse claire, nette et prcise.

Juste le bruit de la mer, le vent, le souffle un peu de brise.

J’ai continu, discut, de parler,

d’balancer des annonces.

Mais pas de rponse.

Je crois que j’tais seul sur ce putain de roc.

Pas d’amis, pas d’alcool, imaginez le choc!

Faut pas tiser non, pas tiser en Bretagne.

La tte dans les mains, je n’y comprenais rien.

Ce rve devenait cauchemar seul dans un phare c’tait malsain.

Quand j’entendis doucement qu’on tapait la porte du

phare, y avait-t-il un espoir?

Je me suis prcipit, sans calculer ni mme compter de

la ralit des marches que posdait cet escalier.

Arriv devant l’immense porte en chne j’ai respir,

il me fallait de l’oxygne.

A ce moment-l j’ouvris et mes yeux grands ouverts,

derrire le vent, la pluie,

ont dcouvert une chose peu ordinaire, une silhouette, pas

vraiment nette, en pleine tempte.

Imaginez ma tte!

Pris de panique!

Je me suis mis crier.

Cette chose, enfin ce type,

par contre lui s’est clat de rire et ce n’est pas le pire.

Le pourquoi!

C’est le troisime couplet qui va te le faire dcouvrir.

Pourquoi j’ai pris le temps de vous raconter a?

Parce qu’arrive le moment o la honte tombe sur moi,

car la vision de ce type que j’avais

juste l, c’tait mon pote Cdric qui me disait rveille-toi!

En effet!

J’tais allong sur la plage sur les galets!

J’avais la tte dans le gaz.

Car boire le samedi soir dans une rgion de bons ftards,

il me fallait de l’entranement, j’en avais pas, c’tait trop tard.

Voil pourquoi!

J’ai t cuver la grve.

Et cette voix, pour les anciens, ce n’est pas un rve.

Ils m’ont cont l’histoire d’une fille de joie en peine,

qui mit fin sa vie pour devenir sirne.

A ce qu’il parat, elle s’occupe bien des marins.

O est le faux o est le vrai, je ne sais plus trs bien.

Pas de morale, ni de leon cette histoire.

Je remercie tous les Bretons, kenavo au revoir

De forens heeft een camper van een!

Ik vraag me nog steeds af waarom

Ik stond op de top van een vuurtoren.

De zee was ruw, er was mist.

De wind sloeg de deuren dicht en soms was ik in het donker.

Toen een SOS klonk in de kamer,

een noodkreet, een stem van een godin.

Maar wat moet ik doen, wie weet niet?

niets?

Reageer alsof ik een echte zeeman ben.

Hallo mevrouw, ontvangt u mij?

Ik pak de hand, ja de microfoon, nu ben jij het.

Geen duidelijk, scherp en precies antwoord.

Alleen het geluid van de zee, de wind, het waaien van een briesje.

Ik bleef praten praten praten

advertenties te gooien.

Maar geen reactie.

Ik denk dat ik alleen was op die verdomde rots.

Geen vrienden, geen drank, stel je de schok voor!

Niet weven nee, niet weven in Bretagne.

Hoofd in handen, ik kwam er niet uit.

Deze droom werd een nachtmerrie alleen in een vuurtoren was het ongezond.

Toen ik een zachte klop op de deur van de

vuurtoren, was er nog hoop?

Ik haastte me, zonder te rekenen of zelfs maar te tellen

de realiteit van de treden die deze trap bezat.

Aangekomen voor de enorme eiken deur ademde ik,

Ik had zuurstof nodig.

Op dat moment opende ik en mijn ogen wijd open,

achter de wind, de regen,

ontdekte iets ongewoons, een silhouet, niet

echt scherp, in volle storm.

Stel je mijn hoofd voor!

Paniek!

Ik begon te schreeuwen.

Dit ding, nou deze man,

aan de andere kant barstte hij in lachen uit en het is niet het ergste.

Het waarom!

Het is het derde vers waardoor je het zult ontdekken.

Waarom heb ik de tijd genomen om je dit te vertellen?

Want de tijd komt dat ik me schaam,

omdat het visioen van dit type dat ik had...

daar, het was mijn vriend Cdric die me vertelde wakker te worden!

In werkelijkheid!

Ik lag op het strand op de kiezelstenen!

Ik had mijn hoofd in het gas.

Want drinken op zaterdagavond in een regio met goede feestende mensen,

Ik had oefening nodig, die had ik niet, het was te laat.

Dit is waarom!

Ik sliep tijdens de staking.

En deze stem is voor de ouden geen droom.

Ze vertelden me het verhaal van een meisje van vreugde in pijn,

die zijn leven beëindigde om sirne te worden.

Blijkbaar zorgt ze goed voor de matrozen.

Waar is de nep waar is de echte, ik weet het niet helemaal zeker.

Geen moraal of lessen in dit verhaal.

Ik dank alle Bretons, kenavo tot ziens