L'avenir est un long passé - Manau

Une pupille noire entourée de blanc

Le visage fatigué braqué sur un lieutenant

L’ordre sera donné dans quelques instants

Deuxième assaut de la journée et Marcel attend

Il a placé au bout de son fusil une baionnette

Pour lutter contre une mitraillette de calibre 12.7

Près de sa tranchée, placés à 20 ou 30 mètres

La guerre des bouchers, nous sommes en 1917

Tant de journées qu’il est là !

A voir tomber des âmes

Tant de journées déjà passées sur le chemin des dames

Marcel sent que la fin a sonné

Au fond de sa tranchée, ses mains se sont mises à trembler

L’odeur de la mort se fait sentir

Il n’y aura pas de corps à corps, il sent qu’il va bientôt mourir

Comment un homme peut-il accepter d’aller au combat?

Et quand il sent au fond de lui qu’il ne reviendra pas

L’homme est-il un animal?

Comme à cette époque le mal est déjà caporal

La main du lieutenant doucement vers le ciel s’est levée

La suite, l’avenir est un long passé

Une pupille noire entourée de blanc

Le visage ciré, son regard est terrifiant

Placé à quelques pas de là des allemands

1944 Jean-Marc est un résistant

Il a eu pour mission de faire sauter un chemin de fer

Lui qui n’est pas homme d’action est devenu maître de guerre

Après le cyclone qui frappa sa mère et son père

D’une étoile jaune, idée venue droit de l’enfer

Tant d’années passées à prendre la fuite

Tant de journées consacrées à lutter contre l’antisémite

Jean-Marc sait qu’il n’a plus de recours

Le câble qu’il a placé pour faire sauter le train est bien trop court

La mort se fait sentir

Mais il n’a pas de remords, comment le définir?

C’est la nature de l’Homme qui l’a poussé à être comme ça

Se sacrifier pour une idée, je crois qu’on ne résiste pas

Le mal est maintenant général

De toutes les forces armées occultes de la mauvaise époque de l’Allemagne

Au loin le train s’approche et l’on peut distinguer sa fumée

La suite, l’avenir est un long passé

Une pupille noire entourée de blanc

C’est ce que je peux voir devant la glace à présent

Je viens de me lever, il y a quelques instants

C’est difficile à dire à fond ce que je ressens

Après la nuit que j’ai passé, dur à été mon réveil

A tout ce que j’ai pu penser avant de trouver le sommeil

A toutes ces idées qui n’ont causé que des problèmes

La réalité et toutes ces images de haine

Tant d’années passées à essayer d’oublier

Tant de journées cumulées et doucement il s’est installé

Je me suis posé ce matin la question

Est ce que tout recommence, avons-nous perdu la raison?

Car j’ai vu le mal qui doucement s’installe

Sans aucune morale

Passer à la télé pour lui est devenu normal

Comme à chaque fois avec un nouveau nom

Après le nom d’Hitler, j’ai entendu le nom du Front

Et si l’avenir est un long passé

Je vous demande maintenant ce que vous en pensez?

Comme Marcel et Jean-Marc ma vie est-elle tracée?

La suite, l’avenir est-il un long passé?

Je vous demande ce que vous en pensez

Verrais-je un jour le mal à l’Elysée?

La France est-elle en train de s’enliser?

L’avenir est-il un long passé?

Een zwarte pupil omringd door wit

Vermoeid gezicht gefixeerd op een luitenant

De bestelling wordt binnen enkele ogenblikken gegeven

Tweede aanval van de dag en Marcel wacht

Hij plaatste aan het uiteinde van zijn geweer een bajonet

Om te vechten tegen een 12,7 kaliber machinepistool

In de buurt van zijn loopgraaf, op 20 of 30 meter afstand geplaatst

The Butcher's War, het jaar is 1917

Hij is er al zoveel dagen!

Zielen zien vallen

Zoveel dagen al doorgebracht op de ladies' way

Marcel voelt dat het einde is gekomen

Diep in zijn loopgraaf begonnen zijn handen te trillen

De geur van de dood wordt gevoeld

Er zal geen clinch zijn, hij voelt dat hij snel zal sterven

Hoe kan een man ermee instemmen de strijd aan te gaan?

En als hij diep van binnen voelt dat hij niet meer terug zal komen

Is de mens een dier?

Omdat op dit moment het kwaad al korporaal is

De hand van de luitenant steeg zachtjes naar de hemel

Vervolgens is de toekomst een lang verleden

Een zwarte pupil omringd door wit

Gewaxt gezicht, zijn blik is angstaanjagend

Op een steenworp afstand van de Duitsers geplaatst

1944 Jean-Marc is een resistente

Hij was op een missie om een ​​spoorlijn op te blazen

Hij die geen man van actie is, is een oorlogsmeester geworden

Na de cycloon die zijn vader en moeder trof

Van een gele ster, een idee rechtstreeks uit de hel

Zoveel jaren van weglopen

Zoveel dagen besteed aan het bestrijden van antisemiet

Jean-Marc weet dat hij geen verhaal meer heeft

De kabel die hij plaatste om de trein op te blazen is veel te kort

De dood wordt gevoeld

Maar hij heeft geen spijt, hoe het te definiëren?

Het is de aard van de mens die hem zo maakte

Jezelf opofferen voor een idee, ik denk niet dat je het kunt weerstaan

Het kwaad is nu algemeen

Van alle occulte strijdkrachten uit het boze tijdperk van Duitsland

In de verte nadert de trein en je kunt de rook ervan onderscheiden

Vervolgens is de toekomst een lang verleden

Een zwarte pupil omringd door wit

Dat is wat ik nu in de spiegel kan zien

Ik werd net een paar ogenblikken geleden wakker

Het is moeilijk om volledig te zeggen wat ik voel

Na de nacht die ik doorbracht, was mijn ontwaken moeilijk

Van alles wat ik kon bedenken voordat ik in slaap viel

Op al die ideeën die alleen maar problemen veroorzaakten

Realiteit en al die hatelijke beelden

Zoveel jaren doorgebracht met proberen te vergeten

Zoveel dagen verzamelden zich en langzaam vestigde hij zich

Ik stelde mezelf vanmorgen de vraag

Is het allemaal weer voorbij, zijn we gek geworden?

Want ik heb het kwaad gezien dat langzaam binnenkomt

Zonder enige moraal

Voor hem op tv gaan is normaal geworden

Zoals altijd met een nieuwe naam

Na de naam van Hitler hoorde ik de naam van het Front

En als de toekomst een lang verleden is

Ik vraag je nu wat vind je ervan?

Is mijn leven net als Marcel en Jean-Marc uitgestippeld?

Is de toekomst dan een lang verleden?

Ik vraag je wat je denkt

Zal ik ooit het kwaad zien op het Elysée?

Loopt Frankrijk vast?

Is de toekomst een lang verleden?