La sorcière - Manau

L’oeil vif, le regard dans le coin, l’esprit agressif

Avec une patte en moins, la bête ne semble pas craintive

Le dos dans le vent, elle attend le moment propice

Pour rire de tous ces gens croyants qui espèrent le retour du fils

Très loin du parvis, là-bas, sur de l’herbe bien verte

Assise à quelques lieux d’ici, impatiente que les portes soient ouvertes

Elle a pris ses repères, surplombant le village

Elle que l’on dit sorcière s’est donné l’envie de hurler sa rage

Mais l’assemblée sait que tous les dimanches se répètent

Et qu’en sortant de la messe, des injures viendront d’une trouble fête

D’une très vieille dame, qui a vécu le drame

La perte d’un enfant quand le malheur est tombé sur nos âmes

Que la peste soit, que la peste les maudissent ici

Que personne dans ce village n’ait le droit de vivre avec l’envie

Comme elle les déteste, tous ces gens, ce curé

Elle, tout ce qui lui reste, c’est une jambe et le malheur d'être née

Ainsi va celle qui n’a jamais oublié

Sous des chandelles, les démons du passé

Ainsi soit-elle, la femme qui n’a pas brodé

Loin dans le ciel, son bonheur est gravé

[Manau

Les corbeaux volent au-dessus du très vieux clocher

Et cette soi-disant folle attend toujours pour faire sa logorrhé

Encore plus volontaire que tous ces dimanches passés

Aujourd’hui c’est l’anniversaire maudit où le mal a frappé

Il y a eut la mort, venue avec toute sa violence

Choisissant bien ses corps pour les caresser, un vent de souffrance

Une maladie venue par l’océan

La vieille y perdit son mari, sa fille, son seul unique enfant

Alors la voilà, accusant tous ces bons croyants

Tous ceux qui lui avaient dit que la foi guérissait le mauvais sang

Et que si leur dieu rappelle tous ceux qu’ils aiment

Qu’il suffit d'être heureux pour eux mais la vieille s’est remplie de haine

Les cloches sonnent, la messe est maintenant terminée

Puis un bruit qui résonne, les portes de l'église s’ouvrent

Et puis font passer un grand soleil, qui illumine l’autel

Et la voix de cette femme, de cette sorcière, couvrant l’assemblée telle:

«N'allez pas au diable, allez donc, joyeux, ripailler

Quand vous serez à table, n’oubliez pas les bénédicités

Mangez, buvez, en ce dimanche de fête

Invitez le curé, donnez-lui donc votre plus grosse assiette»

Ainsi rassurés, les gens n’ont pas compris ce calme

La sorcière avait-elle trouvé enfin la paix avec son âme?

Chacun pris son pain pour aller déjeuner

Mais personne ne revint, la mort frappa, bien cachée dans le blé

Scherpogig, opzij gericht, agressief ingesteld

Met één been minder lijkt het beest niet bang

Terug in de wind wacht ze op het juiste moment

Om te lachen om al die gelovige mensen die hopen op de terugkeer van de zoon

Ver weg van de rechtbank, daar op groen gras

Zitten een paar plaatsen van hier, kan niet wachten tot de deuren open gaan

Ze oriënteerde zich, met uitzicht op het dorp

Zij die een heks zou zijn, heeft zichzelf de drang gegeven om haar woede te schreeuwen

Maar de gemeente weet dat elke zondag wordt herhaald

En dat het verlaten van de massa, beledigingen zullen komen van een spelbreker

Van een heel oude dame, die het drama heeft meegemaakt

Het verlies van een kind toen het ongeluk ons ​​overviel

Pest zij, plaag, vervloek ze hier

Laat niemand in dit dorp het recht hebben om met afgunst te leven

Wat haat ze hen, al deze mensen, deze priester

Zij, alles wat ze nog heeft is een been en het ongeluk om geboren te worden

Zo gaat zij die het nooit vergat

Onder kaarslicht, de demonen van het verleden

Zo zij zij, de vrouw die niet borduurde

Ver in de lucht staat zijn geluk gegraveerd

[Manu

De kraaien vliegen boven de zeer oude klokkentoren

En deze zogenaamde gekke vrouw wacht nog steeds om haar logorrhea te doen

Nog vastberadener dan al die afgelopen zondagen

Vandaag is de vervloekte verjaardag waar het kwaad toesloeg

Er was dood, kwam met al zijn geweld

Haar lichamen goed kiezen om te strelen, een wind van lijden

Een ziekte die uit de oceaan kwam

De oude vrouw verloor haar man, haar dochter, haar enige kind

Dus hier is ze, ze beschuldigt al deze goede gelovigen

Iedereen die hem vertelde dat geloof kwaad bloed geneest

En als hun god alles terugroept waar ze van houden

Wees gewoon blij voor ze, maar de oude dame werd vervuld van haat

De klokken luiden, de mis is nu voorbij

Dan een geluid dat weerkaatst, de deuren van de kerk gaan open

En passeer dan een grote zon, die het altaar verlicht

En de stem van deze vrouw, deze heks, die de gemeente bedekte als:

"Ga niet naar de hel, dus ga vrolijk, feest"

Als je aan tafel zit, vergeet dan de zegeningen niet

Eet, drink, deze feestelijke zondag

Nodig de priester uit, dus geef hem je grootste bord."

Zo gerustgesteld begrepen de mensen deze rust niet

Had de heks eindelijk vrede gevonden met haar ziel?

Iedereen nam zijn brood mee om te lunchen

Maar niemand kwam terug, de dood sloeg toe, goed verborgen in de tarwe