La fille du marchand - Manau

Jeune fille sait bien que le monde

N’est pas un chateau de lutin.

Que les fleurs qui vagabondent,

Ne travaillent pas le matin.

Qu’elles sont loin de leurs pénitence,

Mais bien dans les biens,

Toujours les pieds dans la dance

Au rythme de leurs tambourins.

Jeune fille avance toute seule remplie de question.

Autour d’elle batifolent quelques jolis papillons,

Juste au dessus quelques oiseaux chantent a gorge déployée,

Imitant les roues grinçantes de son vieux chariot délabré,

Celui la que l’on sait rempli de bonnes choses à boire,

Lourd et dépendant de fait qu’il vient d’un autre manoir.

La jeune fille a bien traversé des rues sombres et pavées,

Coupées par des champs de blé, quelques ruisseaux désséchés.

La voila donc enfin, tellement déterminée,

Loin de tous ces vieux chagrins qui ne l’ont pas oubliée,

A faire tout ce qu’elle devait faire pour se relever,

Premiers pas dans les affaires et l’envie de tout commencer.

(la fille du marchand x6)

Sur la place du village jeune fille a posé son bien.

Elle sait qu’il faut du courage pour etre la le matin.

Afin de vendre son chargement sans faire trop de maniere,

Liquider tout ce pesant, ces quatre lourds tonneaux de bière.

Elle qui a avancé toute sa somme d’argent, tout ce qu’elle peut gagner

quand elle vient faire du pain blanc.

«Faut il savoir semer ses fruits avant de récolter ?»

Puis laisser tomber la pluie ainsi lui parlait son ainé.

Alors il fallait vendre, commencer a faire du bruit, faire celle que

l’on peut entendre quand on est encore au lit.

Elle s’est mise à crier dans tout le village déserté:

«Ecouter Messieurs mesdames n’avez vous donc rien à feter?»

Refrain

Allez, venez gouter mon elexir !

Ainsi parlait la jeune fille du marchand.

Ici il n’y aura que des sourires !

Ainsi parlait la jeune fille du marchand.

Je sais bien qu’il n’est pas coutume de le dire,

Mais je n’ai pas que des sentiments.

Et puis la suite ne peut etre pire !

Ainsi parlait la jeune fille du marchand.

Restant un moment seule, elle ne savait plus quoi dire,

Etait elle devenue folle, ça ne pouvait etre pire.

Elle sentait qu’il y avait personne dans son village éteint,

A l’heure ou les cloches sonne il ne se passait vraiment rien !

Elle alla a l'église, qu’elle trouva déserte aussi,

Ensuite la grande remise qui n’faisait guère donc de bruit.

«Que c’est il donc passé ici ?"se demanda l’enfant.

«Trois jours que je suis partie, et je ne vois plus d’habitant.»

Et quand au loin elle vit la bas assis sur un banc,

La vieille silouhette toute aigrie de celle qu’on évite tant,

Un sentiment étrange la traversa glaçant son sang,

Aurait elle pu se damner jusqu’a tuer tous ces gens?

«Ainsi vient celle…»

Refrain (x2)

(Merci à Aure pour cettes paroles)

Jong meisje weet heel goed dat de wereld

Is geen kabouterkasteel.

dan de dwalende bloemen,

Werk niet in de ochtend.

Hoe ver zijn zij van hun boetedoening,

Maar goed in goederen,

Altijd voeten in de dans

Op het ritme van hun tamboerijnen.

Jong meisje loopt alleen verder vol vragen.

Om haar heen dartelen een paar mooie vlinders,

Net boven zingen enkele vogels luid,

Het nabootsen van de krakende wielen van zijn vervallen oude kar,

Deze kennen we vol goede dingen om te drinken,

Zwaar en afhankelijk van het feit dat hij uit een ander landhuis komt.

Het meisje liep goed door donkere geplaveide straten,

Gesneden door korenvelden, een paar uitgedroogde beekjes.

Dus hier is ze eindelijk, zo vastberaden,

Ver van al die oude zorgen die haar niet zijn vergeten,

Om te doen wat ze moest doen om op te staan,

Eerste stappen in het bedrijfsleven en de wens om alles te beginnen.

(de handelaarsdochter x6)

Op het dorpsplein heeft een jong meisje haar put geplaatst.

Ze weet dat er moed voor nodig is om er 's ochtends te zijn.

Om zijn lading te verkopen zonder te ver te gaan,

Liquideren al dat gewicht, die vier zware vaten bier.

Zij die al haar geld heeft voorgeschoten, alles wat ze kan verdienen

als ze wit brood komt bakken.

"Moet je weten hoe je je fruit moet zaaien voordat je gaat oogsten?"

Laat dan de regen vallen, zo sprak zijn oudste tot hem.

Dus je moest verkopen, lawaai maken, wat dan ook doen

kan worden gehoord terwijl u nog in bed ligt.

Ze begon door het verlaten dorp te schreeuwen:

“Luister, dames en heren, hebben jullie niets te vieren?”

Refrein

Kom op, kom en proef mijn elexir!

Zo sprak de maagd van de koopman.

Hier zullen er alleen maar glimlachen zijn!

Zo sprak de maagd van de koopman.

Ik weet heel goed dat het niet gebruikelijk is om het te zeggen,

Maar ik heb niet alleen gevoelens.

En dan kan het vervolg niet slechter zijn!

Zo sprak de maagd van de koopman.

Even alleen gelaten, ze wist niet wat ze moest zeggen,

Als ze gek was geworden, kon het niet erger zijn.

Ze voelde dat er niemand was in haar uitgestorven dorp,

Tegen de tijd dat de klokken luidden, was er echt niets aan de hand!

Ze ging naar de kerk, die ze ook verlaten aantrof,

Dan de grote schuur, die dus weinig geluid maakte.

"Wat is hier gebeurd?" vroeg het kind zich af.

'Ik ben drie dagen weggeweest en ik zie geen inwoners meer.'

En toen ze in de verte daar op een bankje zag zitten,

Het zure oude silhouet van degene die we zo veel vermijden,

Een vreemd gevoel ging door haar heen, haar bloed verkoelend,

Had ze zichzelf kunnen verdoemen al die mensen te vermoorden?

"Dus komt dat..."

Koor (x2)

(Met dank aan Aure voor deze teksten)